ରଞ୍ଜନ କୁମାର ସାହୁ
ନାଁ, ମୁଁ ଖୁସି ନାହିଁ ।
ମୁଁ ମୋ ଘରକୁ ଫେରିବା ପୂର୍ବରୁ ମୋତେ ମୋ ଘର ବାହାରେ ବନ୍ଦୀ କରିଦେଲ । ମୁଁ ଯାଇଥିଲି ବାହାରକୁ ମୋ ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ, କାରଣ ଓଡ଼ିଶାରେ ପେଟ ପୋଷିବାର ମାଧ୍ୟମ ଅତ୍ୟନ୍ତ ନଗଣ୍ୟ ।
ଓଡ଼ିଶା ସବୁଥିରେ ଆଗୁଆ ବୋଲି ବର୍ତ୍ତମାନ ଦର୍ଶାଯାଉଛି । ଲକ୍ ଡାଉନ ବେଳେ ମଧ୍ୟ ଆଗରେ ଥିଲା । ହେଲେ, ନିଜ ଲୋକଙ୍କ କଥା ଚିନ୍ତା କରିବାରେ ପଛରେ କାହିଁକି? ଓଡ଼ିଶା ଚାହିଁଥିଲେ କ’ଣ ଓଡିଶା ବାହାରେ ଥିବା ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କୁ ପୂର୍ବ ସୂଚନା ଦେଇପାରିନଥାନ୍ତା ? ଓ ତାଙ୍କୁ ସୁଯୋଗ ଦେଇପାରିନଥାନ୍ତା ନିଜ ମାଟିକୁ ଫେରିବାକୁ?
ମୁଁ ମୋ ପରିବାର ନିକଟରେ ନାହିଁ । ଗାଁରେ ମୋର ଦୁଇଟି ପିଲା ଓ ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀ ବାପା ମାଆ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ କେମିତି ଚଳୁଛନ୍ତି ତାହା ମୋତେ ଜଣାନାହିଁ । କାରଣ, ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଏହି ମାସର ପଇସା ପଠେଇ ପାରିନାହିଁ । ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଚଳିବା ପାଇଁ ପଇସା ନାହିଁ ।
ଏ ଲକଡ଼ାଉନ କେବେ ଉଠିବ ଓ ପରିସ୍ଥିତି କେବେ ସ୍ୱାଭାବିକ ହେବ ତାହା ଜଣା ନାହିଁ । ଖାଲି ପକେଟର ମହାମାରୀ କରୋନା ମହାମାରୀ ଠାରୁ ଅନେକ ଗୁଣରେ ଅସହ୍ୟ । ଏହା ଯଦି ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିଥିବେ ତାହେଲେ ଆପଣ ଜାଣିପାରିବେ ।
ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ କ’ଣ କରିବି କିଛି ଜାଣି ପାରୁନି । ପ୍ରକୃତରେ ୧୦ ବର୍ଷ ହେଲାଣି ଓଡ଼ିଶା ବାହାରେ ମୁଁ ଦାଦନ ଖଟୁଛି । କିନ୍ତୁ, ଦାଦନ ଖଟିବାର ଦୁଃଖ ମୋତେ ଏବେ ଅସହ୍ୟ ଲାଗୁଛି ।
ଭୋଟ ବେଳେ ଆମ ନିକଟକୁ ରାଜନେତାମାନେ ଆସି ଭୋଟ ମାଗିଥିଲେ ତାଙ୍କ ସାଥେ ହିରୋ ହିରୋଇନଙ୍କୁ ଆଣି । ହେଲେ, ଏବେ ଆମେ ଏତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟରେ, କେହି ଆମ କଥା ଶୁଣିବାକୁ ନାହାନ୍ତି ।
ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ ପରିବାର ସହ ଉପଭୋଗ କଲାବେଳେ, ଆମେ ଏଠାରେ ସନ୍ତୁଳି ହୋଇଗଲୁଣି । ନା ଭଲରେ ଦିମୁଠା ଖାଇବାକୁ ପଇସା ଅଛି ନା ଏକାନ୍ତରେ ବାସ କରିପାରୁଛୁ । ଦୁଃଖକୁ ଏକାନ୍ତରେ ସହିବା ଭାରି ଅସହ୍ୟ ଆପଣ ଜାଣିଥିବେ ।
ଲାଗୁଛି, ସତେ ଯେମିତି କରୋନା ମହାମାରୀ ମଧ୍ୟ ପକ୍ଷପାତ କଲା ଓ ଆମ ଭଳି ଗରିବଙ୍କ ଉପରେ ଦାଉ ସାଧିଲା ।
ବେଳେବେଳେ ମୁଣ୍ଡ କାମ କରୁନି, ଲାଗୁଛି କିଛି ଗୋଟେ କରିବସିବି ।
ମେ ୩ ତାରିଖ ଯାଏଁ ଯେତେବେଳେ ଲକ ଡାଉନ ପୁଣି ବଢ଼ିଲା ଅନେକ ଲୋକ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସରେ ନାଚିଲେ । କାରଣ, ସେମାନେ ଚାକିରିଆ ହେଲେ ଆମେତ ମୂଲିଆ । ଖଟିଲେ ଖାଇବୁ , ନଖଟିଲେ ଓପାସ ରହିବୁ । ଦାଣ୍ଡରୁ ଆଣିଲେ ହାଣ୍ଡିରେ ପଡ଼େ ।
ବେଳେବେଳେ ବହୁତ ନିଜକୁ ଧିକ୍କାର କରୁଛି, କାହିଁକି ପାଠ ପଢି ଚାକିରି କଲିନି ବୋଲି । ମୁଁ କଲେଜ ମାଟି ମାଡ଼ିଛି ହେଲେ ହେବ କ’ଣ, ସବୁ ନିଷ୍ଫଳ । ଓଡ଼ିଶାରେ ବହୁତ ଖୋଜିଥିଲି ଭଲ ଚାକିରି ଖଣ୍ଡେ ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ମିଳିନଥିଲା ।
ମୋ ପୁଅ ଓ ଝିଅ ଏବେ ଓଡ଼ିଶାରେ ପଢୁଛନ୍ତି । ମୋର ସାଙ୍ଗ କହୁଥିଲା ଏବେ କୁଆଡେ ଗ୍ରାଜୁଏସନ ପିଲାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଚାକିରି ମିଳୁନି ଓ ସେମାନେ ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ବାହାରକୁ ପଳେଇ ଆସୁଛନ୍ତି ବୋଲି ।
ମୋତେ ବେଳେବେଳେ ଭୟ ଲାଗୁଚି, ମୋ ପୁଅ ମୋ ଭଳି ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ଆସିବନି ତ ?
ଶୁଣୁଛି , ସରକାରଙ୍କ କାରୋନା ଆଇନ ଯଦି ଦୈବାତ କିଏ ଭାଙ୍ଗିଲା, ପୋଲିସ ତାକୁ ନିସ୍ତୁକ ପିଟୁଛି, ଦି ବର୍ଷ ଜେଲ ସାଙ୍ଗକୁ ୧୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ଜୋରିମାନା । କଣ ସେ ଆଇନ ମୋତେ ତ ଜଣା ନାହିଁ । ଅଜାଣତରେ ଯଦି ଭୁଲ ହୋଇଗଲା ? ଭୋକିଲା ପେଟରେ ୧୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ଜୋରିମାନା କେଉଁଠୁ ଦେବି? ଦି ବରଷ ଜେଲ ଗଲେ ମୋ ପିଲା ବଞ୍ଚିବେ କେମିତି ?
ମୁଁ ଆଉ କିଛି ଲେଖିପାରୁନି, ମୋ ଆଖି ଛଳଛଳ ।
ଆପଣ ଜ୍ଞାନୀ ଗୁଣୀ ଜନ, ମୋ କଥାର ମର୍ମ ଆପଣ ମୋ ସ୍ଥାନରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ବୁଝିପାରିବେ ବୋଲି ଆଶା ।