ଭାଷା ତପସ୍ବୀ ଗଜାନନ ମିଶ୍ରଙ୍କ ଏହି କବିତା ସବୁ ଓଡ଼ିଆଙ୍କର ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାନିତ ହେଉ ।
୧
ମରିବା ପଛେ ଛାଡିବା ନାହିଁ,
ଗାଲୁ କଥାକୁ ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁ।
ଭାଷା ଆମର ଜୀବନ ଏଠି,
ଭାଷା ପାଇଁକି ଆମେ ଏକାଠି।
ମାଆର କଥା ମାଆର ଭାଷା,
ଛାଡିଲେ ହେବା ଲୋଓକ ହସା।
ମରିବା ପଛେ ଛାଡିବା ନାହିଁ,
ସରକାରଠି ଭରସା ନାହିଁ।
୨
ଭରସା ନାଇଁ ଭରସା ନାଇଁ,
ଗୁଲାମ ବିବି ଖେଳିବା ନାଇଁ।
ଗାଳିଗୁଲଜ କରିବା ନାଇଁ,
ଭାଷାକୁ କିନ୍ତୁ ଛାଡିବା ନାଇଁ।
ଭାଷାରେ ଆମର ପରିଚୟ,
ଭାଷା ନ ହେଲେ ଆମେ ଅଥୟ।
ଆମରି ଭାଷା ଆମକୁ ଦିଅ,
ନ ହେଲେ ରାଜ୍ଯ ଛାଡିକି ଯାଅ।
୩
ଭାଷାରେ ଆମର ଅଧିକାର,
ଭାଷା ନ ହେଲେ ସବୁ ଅନ୍ଧାର।
ମାଆର ମାଟି ମାଆର ଭାଷା
ପୂରିବ ଆଶା ଖଣ୍ଡ ଖିରିସା।
ଛାଡିବା ନାହିଁ ଛାଡିବା ନାହିଁ
କାହାରି ଫାଶେ ପଡିବା ନାହିଁ।
ପଡିବା ନାହିଁ ପଡିବା ନାହିଁ,
ଚାତୁରୀ କଥା ଶୁଣିବା ନାହିଁ।
୪
କଳା ପତାକା ଧରିବା ଆମେ,
ଧରିବା ଆମେ, ଧରିବା ଆମେ।
ଏକ ସ୍ୱରରେ କହିବା ଆସ,
ଏକାଠି ଛାଡି ଖର ନିଶ୍ୱାସ।
ଛାଡ ଗାଦି, ସରକାର ତୁମେ,
ବେଇମାନ, ସରକାର ତୁମେ।
ଭାଷାରେ ଦେଖ ଆମର ପ୍ରାଣ,
ଆମର ମନ ଆମର ଦିନ।
୫
ଭାଷା ନାଇଁ ତ ତୁମେ କିଏ ହୋ?
ରହ ରହ ଭୋଟ ପାଇବ ଢୋ।
ଭାଷା ନାଇ ତ କିଛି ଇ ନାଇଁ,
ଶବ ଉପରେ ନାଚୁଛ କାଇଁ!
ଅଛି ଜୀବନ ଅଛି ଜୀବନ,
ବଇଦ ହୋଇ ନେଉଛ ଧନ।
ଠକ ସର୍ଦାର ମଠ ମହନ୍ତ
ଗଲାଣି ସବୁ ଲାଜ ମହତ।
୬
ଭାଷାରେ ଭାଷା ଆମରି ଭାଷା,
ଆମରି ମାଟି ଆମରି ଆଶା।
ଆମରି ଭାଷା ଆମରି ମାଟି
ଏଥିପାଇଁ ଏ ମଣିଷ ଜାତି।
ନିଜର ଭାଷା ନିଜର ଇଷ୍ଟ,
ଇଷ୍ଟ ନ ଥିଲେ ସବୁ ଇ କଷ୍ଟ।
ମରିବୁ ପଛେ ଛାଡିବୁ ନାଇଁ,
ଭାଷାକୁ ଛାଡି ଜିଇଁବୁ ନାଇଁ।
