ଭାଷାପ୍ରେମୀ ସଚେତନ ଓଡ଼ିଆମାନେ ପିପିଲିରେ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତୁ

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ପିପିଲି ଉପନିର୍ବାଚନରେ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକ ଭାଷାପ୍ରାଣ ସଚେତନ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କ ସମର୍ଥନ ପାଇବା ଆବଶ୍ୟକ । ତଦ୍ଦ୍ଵାରା ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ଚକ୍ରାନ୍ତ ଚଳାଇଥିବା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଯେଉଁ ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କରିବେ ତାହା ହୁଏତ ତାଙ୍କୁ ସୁଧାରିଦେଇପାରେ । 

ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଜାଣନ୍ତିନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ସେ ଦାୟୀ ନୁହନ୍ତି । ତାଙ୍କ ବାପା ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ ସେଥିପାଇଁ ଦାୟୀ । କାରଣ, ବିଜୁବାବୁ ଜାଣିଥିଲେ ଯେ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣେ ଅଣଓଡ଼ିଆ, ଯେ କି ତାଙ୍କ ପିଲାଙ୍କୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଶିଖାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ସୁତରାଂ ସେ ନିଜେ ଏହି ଦାୟିତ୍ଵ ନେବା ଆବଶ୍ୟକ ଥିଲା । ନେଲେ ନାହିଁ । କାରଣ ସେ ନିଜେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଘୃଣା କରୁଥିଲେ । ଓଡ଼ିଆ ପରି ଭାଷା ପ୍ରଚଳିତ ଥିବା ଭାରତକୁ ଗୋଟେ ଦେଶ ବୋଲି ମାନିବାକୁ ସେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲେ (“This (India) is not a country at all” – ବିଧାନସଭା ବିତର୍କ ୧୯୮୫, ପୃଷ୍ଠା ୧୦୮) । ଇଂରାଜୀ ଭାଷାକୁ କବର ତଳୁ ଉଠାଇ ଆଣି ସେ ଆମ ଉପରେ ଲଦିଦେବାକୁ ଯେଉଁ ଅବୈଧ ସଂଶୋଧନ ଘଟାଇଲେ ୧୯୬୩ରେ , ସେତେବେଳେ ସେ ଅତି ଔଦ୍ଧତ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ନିଜ ବୁନିଆଦିର ପରିଚୟ ଦେଇ କହିଥିଲେ, ଓଡ଼ିଆ ନୁହେଁ, ଇଂରେଜ ହିଁ ତାଙ୍କ ବୁନିଆଦି ; ଇଂରେଜ ଲୋକଙ୍କ ସଂସ୍କୃତି ହିଁ ତାଙ୍କ ସଂସ୍କୃତି, ଇଂରାଜୀ ହିଁ ତାଙ୍କ ଭାଷା । ରାଜନୈତିକ ଅକଳରେ ପଡି ସେ ଓଡ଼ିଆ କଥା କହୁଛନ୍ତି ବୋଲି କହିଥିଲେ (ବିଧାନସଭା ବିବରଣୀ, ୩୦.୯.୧୯୬୩) । ଯେଉଁ ବିଧାନସଭା ସଦସ୍ୟ ଇଂରାଜୀ ଜାଣନ୍ତିନାହିଁ, ସେମାନଙ୍କୁ ବିଜୁବାବୁ ଘୃଣା କରୁଥିଲେ ; ଏପରିକି ବିଧାନସଭାକୁ ସେମାନେ ନ ଆସିବା ଆବଶ୍ୟକ ବୋଲି କହିଥିଲେ (“Every member should know English before coming to this House” – ବିଧାନସଭା ବିବରଣୀ, ୨୩.୮.୧୯୬୧) । ସେ କହିଥିଲେ, ଆମକୁ ଇଂରାଜୀ ଭାଷାର ବ୍ୟବହାର ପ୍ରବଳ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହାକୁ ଅଧିକତର ଭଲ ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ହେବ, ଅଧିକ ଦୃଢ ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ହେବ, ସବୁକାମରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ହେବ, ଠିକ୍ ଯେମିତି ଆମ ପୂର୍ବତନ ପ୍ରଭୁ (ଇଂରେଜ ଶାସକ)ମାନେ କରୁଥିଲେ (“We must use it in a better way, in a stronger way and in a fuller way as our erstwhile masters did“- ବିଧାନସଭାରେ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ, ୩୦.୯.୧୯୬୩) । ଏହିପରି ଜଣେ ଓଡ଼ିଆଭାଷାବିଦ୍ଵେଷୀ ପାଜି ଲୋକ ଥିଲେ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ ।

ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ତାଙ୍କଠାରୁ ବି ବଳି ଯାଇଛନ୍ତି । ସେ ଆମ ଭାଷାର ବ୍ୟବହାରିକ ମୂଲ୍ୟ କେବଳ ଧ୍ଵଂସ କରିଦେଇଛନ୍ତି ନୁହେଁ, ନିଜ ମନ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଓ ସହକର୍ମୀମାନଙ୍କୁ ବି ତାଙ୍କ ସହ ଇଂରାଜୀରେ କଥା ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ଲଜ୍ଜାଜନକ ସ୍ଥିତି ମୋ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ନଜରକୁ ଆସିଥିଲା ସେହିଦିନ, ଯେଉଁ ଦିନ ସେ ମୋତେ ଆଲୋଚନା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ସଚିବାଳୟ ପ୍ରକୋଷ୍ଠକୁ ଡାକିଥିଲେ । “କୁହନ୍ତୁ” ବୋଲି ଓଡ଼ିଆରେ କହିଲେ । ତେଣୁ ମୋର ଯାହା କହିବା କଥା ମୁଁ ଓଡ଼ିଆରେ କହିଥିଲି । ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ତତ୍କାଳୀନ ମନ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ସାମଲ, ତତ୍କାଳୀନ ରାଜ୍ୟସଭା ସଭ୍ୟ ପ୍ରତାପ କେଶରୀ ଦେବ ଓ ପୂର୍ବତନ ମନ୍ତ୍ରୀ ଦେବୀ ପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ର ମୁଁ କହୁଥିବା କଥାକୁ ଇଂରାଜୀରେ ଅନୁବାଦ କରି ତାଙ୍କୁ କହୁଥିଲେ ।

ଅତଏବ, ନବୀନବାବୁ ତାଙ୍କ ସହକର୍ମୀମାନଙ୍କୁ ଇଂରେଜୀରେ କଥା କହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି କେବଳ ନୁହେଁ, ମୋ ପରାମର୍ଶ (http://odia.odisha.gov.in/niyama-bali.html ) ମୁତାବକ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ଆଇନରେ ଧାରା – ୫ ଅନ୍ତଃ ସ୍ଥାପିତ କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ଆମ ଜାତିର ଭାଷା ଅଧିକାରକୁ ପଣ୍ଡ କରିଦେବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଆଇନଟିକୁ ଅଚଳ କରିଦେବା ପାଇଁ ଜାଲିଆତି ପ୍ରୟୋଗ କରି ତହିଁରେ ଧାରା ୪ ଓ ଧାରା ୪କ ଖଞ୍ଜିଛନ୍ତି । ସେହି ଜାଲିଆତି ଧରାପଡି ତା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ କାଳେ ତୀବ୍ର ହେବ, ଏହି ଭୟରେ ମୋର ଦୁଇଜଣ ସହକର୍ମୀ, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଚାଟୁକାରୀତାରେ ବିଭ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ଆବାହକ ଓ ସଭାପତି ପଦ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲି, ସେମାନଙ୍କ ଅର୍ଥଲୋଭର ଉପଯୋଗ କରି, ଭାଷା ଆଇନ ନିର୍ଭୁଲ ହୋଇଯାଇଛି ବୋଲି ପ୍ରଚାର ବି କରାଇଛନ୍ତି ।

ଆମ ଭାଷା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏହି ବିପଜ୍ଜନକ ଚକ୍ରାନ୍ତ ପ୍ରତି ଜନରୋଷ ପ୍ରକାଶ ପାଇବା ଆବଶ୍ୟକ । ତେବେ ହୁଏତ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିପାରେ ।

ଏଥିପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ପିପିଲିରେ ଭାଷାପ୍ରେମୀ ସଚେତନ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କର ନବୀନବାବୁଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥୀ ବିରୁଦ୍ଧରେ ମତଦାନ ।

ସେଠାରେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦିତା ଚାଲିଛି । ସେମାନେ ହେଲେ ବିଜେଡି ପ୍ରାର୍ଥୀ ରୁଦ୍ରପ୍ରତାପ ମହାରଥୀ ଓ ବିଜେପି ପ୍ରାର୍ଥୀ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକ । କଂଗ୍ରେସ ଦଳର ଜିତିବା ସମ୍ଭାବନା ଆଦୌ ନଥିବାରୁ ସେହି ଦଳ ସେଠାରେ କୌଣସି ପ୍ରାର୍ଥୀ ନଦେଇ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ସପକ୍ଷରେ ନିଜ ନିଦା ସମର୍ଥକମାନଙ୍କୁ ସଞ୍ଚାଳିତ କରୁ ବୋଲି ମୁଁ ଏକ ଖୋଲା ନିବେଦନ କରିଥିଲି । ମାତ୍ର କଂଗ୍ରେସ ଦଳ ସତ୍ତାହୀନ ହୋଇଯାଇନାହିଁ ବୋଲି ଲୋକଙ୍କୁ ଧାରଣା ଦେବାକୁ ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଜଣେ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥୀ ରୂପେ ଠିଆ କରାଇଛି ।

ପିପିଲିର ବାସ୍ତବ ସ୍ଥିତି ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲା ପରେ ମୋର ହୃଦ୍ବୋଧ ହୋଇଛି କି, କଂଗ୍ରେସ ପ୍ରାର୍ଥୀ ଅର୍ଥ ବଳରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ ଆଗୁଆ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ମନମୋହନ ସିଂହ କଂଗ୍ରେସର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଥାଇ ଭାରତକୁ ଯେପରି ଆମେରିକାର ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ପାଖରେ ବିକି ଦେଇଥିଲେ ଓ ପୁଞ୍ଜିବାଦର ଉତ୍କଟ ଅରାଜକତା କବଳରେ ଭାରତର ସାଧାରଣ ଲୋକର ସର୍ବନାଶ ଘଟାଇଥିଲେ, ତାହା ଲୋକେ ଏଯାଏଁ ଭୁଲିନାହାନ୍ତି ଓ ସେଥିପାଇଁ ପୁଞ୍ଜି ବଳରେ ବଳବାନ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ କଂଗ୍ରେସ ପ୍ରାର୍ଥୀ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କ ସମର୍ଥନ ପାଇବାକୁ ସମର୍ଥ ହେବେନାହିଁ । ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦିତା ହେବ ରୁଦ୍ର ପ୍ରତାପ ମହାରଥୀ ଓ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଭିତରେ । ତେଣୁ, ଆମ ଭାଷା ଶତ୍ରୁ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ପ୍ରତି ସଚେତନ ଓଡ଼ିଆମାନେ ଯଦି ନିଜ ନିଜ ଭାଷାପ୍ରେମୀ ରୋଷ ପ୍ରକଟ କରିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି , ତେବେ ସେମାନଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଉଛି ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ସପକ୍ଷରେ ନିଜ ନିଜର ମତଦାନ କରିବା । କାରଣ, ତଦ୍ଦ୍ଵାରା ସେମାନଙ୍କ ଭୋଟ ହୁଏତ ବ୍ୟର୍ଥ ନ ହୋଇପାରେ ।

ହାରିଯାଉଥିବା ପ୍ରାର୍ଥିମାନଙ୍କୁ ଭୋଟ ଦେଇ ନିଜ ଭୋଟ ବ୍ୟର୍ଥ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ ଏତେ ଭୋଟ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ ଯେ, ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଅନୁଭବ କରିବେ, ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଗଲେ କଣ ହୋଇପାରେ ।

ନେପଥ୍ୟ କୋଳାହଳକାରୀମାନେ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତାବାଦ ଓ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳତା କଥା ଉଠାଉଛନ୍ତି; ଆହୁରି ଉଠାଇବେ ।

କୌଣସି ପ୍ରଗତିଶୀଳ ବ୍ୟକ୍ତି ତହିଁରେ ବିଭ୍ରାନ୍ତ ନ ହେବା ଉଚିତ । କାରଣ ବିଜେଡି ବା କଂଗ୍ରେସ କେହି ଯେ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତାବାଦ ଓ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳତା ଦ୍ଵାରା ଆକ୍ରାନ୍ତ ନୁହନ୍ତି, ତା ନୁହେଁ । ଏମାନେ ଏକା ନାଉର ମଞ୍ଜି । ଯଥା :-
ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତାବାଦ ଓ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳତାର ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ହେଉଛନ୍ତି ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ , ଯାହାଙ୍କ ରାଜୁତି ଟାଟା ସାମ୍ରାଜ୍ୟକୁ ପ୍ରତିରୋଧ କରିଥିବା ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ କଳିଙ୍ଗ ନଗରରେ ନିରୀହ ଆଦିବାସୀମାନଙ୍କର ବିଭତ୍ସ ହତ୍ୟା ଘଟାଇଥିଲା ଓ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ସମର୍ଥନ ପ୍ରଦାନ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ କେନ୍ଦ୍ରପଡାର ରଞ୍ଜନ କୁମାର ଦାସଙ୍କ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡ ଘଟାଇଛି । ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିର ହେଉ ବା ଲିଙ୍ଗରାଜ ମନ୍ଦିର ହେଉ ବା ସମଲେଇ – ଏଥିରେ ଧର୍ମନିରପେକ୍ଷ ରାଷ୍ଟ୍ରର ଯେଉଁ ପ୍ରଭୂତ ପାଣ୍ଠି ବ୍ୟୟ ହେଉଛି ତାହା କଣ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ରାଷ୍ଟ୍ରର ସମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ବିନିଯୋଗ ନୁହେଁ? ତାଙ୍କୁ ଭୋଟ ଦେଲେ ତାହା ଯେ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତାବାଦ ଓ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳତା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯିବ, ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ରହିପାରେ କି ? ସେହିପରି ବି କଂଗ୍ରେସ । ଏହି ଦଳର ସର୍ବମନ୍ୟ ନେତା ହୋଇରହିଥିବା ମନମୋହନ ସିଂହଙ୍କ ମୁଣ୍ଡର ପଗଡି କଣ ବେସମ୍ପ୍ରଦାୟିକ? ଆମେରିକା ବେପାରୀଙ୍କୁ ଲାଭର ମହାସ୍ରୋତ (“bonanza for US firms” – Reuters August 25, 2007) ଯୋଗାଇଥିବା କଂଗ୍ରେସ ସରକାରକୁ ବାମପନ୍ଥୀମାନଙ୍କ ଅସହଯୋଗ ହେତୁ ସେମାନଙ୍କୁ “ବାମ ଭୂତାଣୁ” (left viruses) ବୋଲି ସେହି ଦଳର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଯାହା କହିଥିଲେ, ତାହା କଣ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳତା ନଥିଲା? ଅତଏବ କଂଗ୍ରେସ ଦଳ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତାବାଦ ଓ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳତା ଦ୍ଵାରା ସମ ପରିମାଣରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ।

କେତେକ ନେପଥ୍ୟ କୋଳାହଳକାରୀ ଏପରି ବିଭ୍ରାନ୍ତିମୂଳକ ବାକ୍ ଚାତୁରୀ ଚଳାଇଛନ୍ତି, ସତେ ଯେମିତି କେବଳ ବିଜେପି ଏହି ଦୋଷରେ ଦୋଷୀ , ଆଉ ଏହି ଉଭୟ ଦଳ ସୁନାପୁଅ ! ମୋ ବିଚାରରେ ଏହି ନେପଥ୍ୟ କୋଳାହଳକାରୀମାନେ ଓଡ଼ିଆ ସ୍ଵାର୍ଥ ପଥରେ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ଅନ୍ତରାୟ । ଏମାନଙ୍କ ବାକ୍ ଚାତୁରୀ ଭାଷାଦ୍ରୋହ ପାଇଁ ନବୀନ ବାବୁଙ୍କୁ ପାନେ ଦେବା ପାଇଁ ପିପିଲି ଦେଉଥିବା ସୁଯୋଗକୁ ହାତଛଡା କରାଇବାକୁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ।

ମୁଁ ଆଶାକରେ ନୀତିନିଷ୍ଠ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକାରୀମାନେ ଏହି ବିଭାବନାକୁ ଗୁରୁତ୍ଵ ସହ ବିଚାରକୁ ନେବେ ।

ଆଗାମୀ ସାଧାରଣ ନିର୍ବାଚନରେ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଭାଷା ଅଧିକାରକୁ ନିର୍ବାଚନର କେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରସଙ୍ଗ କରାଇବା ଆମ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ । ପୁନରୁକ୍ତି ନିଷ୍ପ୍ରୟୋଜନ ଯେ, ସିପିଆଇ ଓ ସିପିଏମ ସାଙ୍ଗକୁ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଦଳ ହିଁ ଗତ ନିର୍ବାଚନରେ ଆମ ଭାଷା ଅଧିକାର କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାକୁ ନିଜ ନିଜ ଇସ୍ତାହାରରେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଥିଲେ । ଏହି ତିନିଦଳ ମଧ୍ୟରୁ କେବଳ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଦଳ ହିଁ ପିପିଲିରେ ନିର୍ବାଚନ ଲଢୁଛି । ସୁତରାଂ, ପିପିଲିର ସଚେତନ ଭୋଟ ଆଶ୍ରିତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ ମିଳିବା ଉଚିତ ।

ଓଡ଼ିଶାର ଶିଶୁମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସରକାରୀ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରର ନୂଆ ନାମ ‘ଶିଶୁଲେଖା’

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ପୁନର୍ଜୀବିତ ‘ଶିଶୁଲେଖା’ ପତ୍ରିକା ଓଡ଼ିଶାର ଶିଶୁମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସରକାରୀ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରର ନୂଆ ପ୍ରସ୍ଥ ପରି ଲାଗୁଛି ।

କରୋନା କାଳରେ କାୟିକତଃ ସ୍ଥଗିତ ଥିବା କଳାପତାକା ଅଭିଯାନ ଅନ୍ତର୍ଜାତିକ ମାତୃଭାଷା ଦିବସରୁ ପୁନଃ ଆରମ୍ଭ ହୋଇନଥିଲେ, ଅବୈଧ ଭାବେ ବନ୍ଦ ରହିଥିବା ‘ଶିଶୁଲେଖା’ ପୁଣି ଥରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇନଥାନ୍ତା ।

ଓଡ଼ିଆ ଲୋକଙ୍କୁ ଭୁଆଁ ବୁଲାଇବା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଆଭାଷାଦ୍ରୋହୀ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଏହି ନୂଆ ସାରସ୍ଵତ ନାଟକବାଜି ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ତା  ନହେଲେ ପ୍ରଥମରୁ ଇଂରାଜୀ ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଶିକ୍ଷାକୁ ଗୁରୁତ୍ଵହୀନ କରିବାକୁ ଲାଗିପଡ଼ିଥିବା  ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଏପରି ଆକସ୍ମିତ ଭାଷା ପତ୍ରିକା ପ୍ରକାଶନ ପାଇଁ ତତ୍ପରତା କାହିଁକି? କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ବି ତାଙ୍କ ଛଳନା ସାନ୍ଧିହୋଇରହିଛି ଯେମିତି କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦୁଧ ପିଆଇବାରେ ପୁତନାର ଛଳନା ସାନ୍ଧିହୋଇରହିଥିଲା  । ସମ୍ପାଦକ ମଣ୍ଡଳୀ ତାର ପ୍ରମାଣ । 

ଦାଶ ବେହନୁରଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ଏହାର ସମ୍ପାଦକ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଯେଉଁମାନେ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ କେହି ବି ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟିକ ନୁହନ୍ତି । ଯଦି ଦାଶ ବେନହୁର ପତ୍ରିକାଟିର ସମ୍ପାଦକ ହେବାକୁ ରାଜି ହେଲେ, ତେବେ ସେ ହିଁ ଏକମାତ୍ର ସମ୍ପାଦକ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଥିଲା । ତା ହୋଇଥିଲେ ପତ୍ରିକାଟି ପ୍ରଶାସନିକ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କବଳରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରିଥାନ୍ତା ଓ ଜଣେ କୃତବିଦ୍ୟ ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟିକଙ୍କ ସୁଯୋଗ୍ୟ ସମ୍ପାଦନାରେ ଓଡ଼ିଶାର ଶିଶୁ ସମାଜ ପାଇଁ ଶୁଭଂକର ହୋଇପାରିଥାନ୍ତା । କାହା ଉର୍ବର ମସ୍ତିଷ୍କରୁ ବାହାରିଲା ଯେ, ବିଷୁପଦ ସେଠୀ, ରଞ୍ଜନ କୁମାର ଦାସ ଓ ଭାଗ୍ୟଲିପି ମଲ୍ଲଙ୍କ ପରି ବିଭାଗୀୟ ମତ୍ତହସ୍ତୀମାନଙ୍କ ପାଶବିକ ଆବର୍ତ୍ତରେ ଦାଶ ବେନହୁରଙ୍କ ପରି ଜଣେ ପ୍ରକୃତ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟିକଙ୍କୁ ସମ୍ପାଦକ ଭାବେ ଆବଦ୍ଧ କରାଗଲେ ତାଙ୍କ ସୃଜନଶୀଳତା ଅଧିକ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ ଓ ତାଙ୍କ ସମ୍ପାଦକୀୟ ଦକ୍ଷତା ବୃଦ୍ଧିପାଇବ, ତାହା ଭାଷା ନାମରେ ନାଟକବାଜି ଚଳାଇଥିବା ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଶାବାସୀଙ୍କୁ କହିବା ଦରକାର; କାରଣ ଏ ପ୍ରସଙ୍ଗର କେନ୍ଦ୍ରରେ ଆମ ପିଲାମାନେ ।

ଶିଶୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଦାଶ ବେନହୁର ଲେଖିଥିବା ଲେଖାଗୁଡ଼ିକ ଯେଉଁ ଶୈଳୀରେ ଏବଂ ଯେଉଁ କିସମର ଶବ୍ଦରେ ସଜ୍ଜିତ, ତାକୁ ଆମ ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟର ମାନକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇହୁଏ । ଓଡ଼ିଶାରେ ଅନେକ ଶିଶୁସାହିତ୍ୟିକ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଲେଖାକୁ ଏହି ମାନକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇହେବ । ଦାଶ ବେନହୁର ଯଦି ସମ୍ପାଦକୀୟ ସ୍ଵାଧୀନତା ପାଇଥାନ୍ତେ , ଆମ ଶିଶୁମାନେ ଆଜି ଶିଶୁସାହିତ୍ୟର ସେହି ମାନକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସମ୍ପନ୍ନ ଲେଖାଗୁଡ଼ିକ ପାଇଥାନ୍ତେ, ପଢିଥାନ୍ତେ ଓ ବୁଝିଥାନ୍ତେ । ମାତ୍ର ବିଭାଗୀୟ ପ୍ରମୁଖ ସଚିବ ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠୀ ତଥା ବିଭାଗୀୟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ରଞ୍ଜନ କୁମାର ଦାସ ଓ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ପ୍ରତିଷ୍ଠାନର ନିର୍ଦ୍ଦେଶିକା ଭାବେ ପତ୍ରିକାଟିର ପ୍ରକୃତ ମାଲିକାଣୀ ଭାଗ୍ୟଲିପି ମଲ୍ଲ ମୁଖ୍ୟ ସମ୍ପାଦକ ଓ ସମ୍ପାଦନା ମଣ୍ଡଳୀ ସଦସ୍ୟ ଥାଇ ସେମାନଙ୍କ ନିଜ ନିଜ ଲେଖାରେ ଭରିଛନ୍ତି ପତ୍ରିକାଟିକୁ । ବିଚରା ଦାଶ ବେନହୁର କେଉଁଠୁ ସାହସ ପାଇଥାନ୍ତେ ମନା କରିବାକୁ?

ଏଥିରେ ପ୍ରକାଶିତ ଲେଖାଗୁଡ଼ିକ ଯେହେତୁ ଶିଶୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଶିଶୁସାହିତ୍ୟ ପଦବାଚ୍ୟ ହେବା ଅସମ୍ଭବ, ଏ ସରକାରୀ ମତ୍ତହସ୍ତୀମାନେ ଏଥିରେ ନିଜ ନିଜ ଲେଖା ସ୍ଥାପନର ଯଥାର୍ଥତା ଦର୍ଶାଇବାକୁ କହିଛନ୍ତି “ଆମର ମନ ‘ଶିଶୁଲେଖା’କୁ ଏକ ଶିଶୁ–କିଶୋର ପ୍ରିୟ ଖେଳଣା ପେଡ଼ିରେ ପରିଣତ କରିବା“ (ସମ୍ପାଦକୀୟ) । ଏପରି କରିବାକୁ ଏମାନଙ୍କୁ ଅଧିକାର ଦେଲା କିଏ? ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟ ଓ କିଶୋର ସାହିତ୍ୟ ଏକ କଥା ନୁହେଁ । ଯାହା ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟ ତାହା ଶିଶୁ ବୟସରେ ଥିବା ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସାହିତ୍ୟ ; ଯାହା କିଶୋର ସାହିତ୍ୟ ତାହା ଶିଶୁ ବୟସରେ ନଥିବା ନବ ଯୁବକ ଓ ନବ ଯୁବତୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସାହିତ୍ୟ । ଭିନ୍ନ ଭାବେ କହିଲେ, ଯାହା ଶିଶୁସାହିତ୍ୟ ନୁହେଁ, ତାହା ଅଶିଶୁସାହିତ୍ୟ । ଏ ତିନିକଡ଼ା ମତ୍ତହସ୍ତୀ ଏମିତି ବହପ ପାଇଛନ୍ତି ଯେ, ଲେଖିଛନ୍ତି ଶିଶୁଲେଖାକୁ ‘ଅଶିଶୁଲେଖା’ କରିବା “ଆମର ମନ” (ସମ୍ପାଦକୀୟର ଉପରୋଦ୍ଧୃତ୍ତ ଭାଷା) । ସରକାରୀ ଚାକିରିଆଙ୍କର ଏ “ମନ” କେଉଁଠୁ ଆସିଲା?

କମ୍ପୁଟର ପରଦା ଆଡ଼େ ଅନାଇଁ ତହିଁରେ ଇଂରାଜୀ ବା ହିନ୍ଦୀ ଅକ୍ଷରରେ ଲିଖିତ ବାକ୍ୟ ପଢି, ସେହି ପରଅଇଁଠା ଓଗାଳି ନିଜକୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ବୋଲି ଦେଖାଉଥିବା ଛଳନାଜୀବୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଅନ୍ୟ କାହା ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ ଯେଉଁ “ବାର୍ତ୍ତା” ଏହି ପୁନଃ ପ୍ରକାଶନ ପାଇଁ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ତହିଁରେ ଏହି ପତ୍ରିକା କଣ ଓ କଣ ହେବ ତାହା ବି ନିର୍ଦ୍ଦେଶିତ ହୋଇଛି । ତହିଁରୁ ମୁଁ ଦୁଇଟି ବାକ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର କରୁଛି : “ଶିଶୁଲେଖା’ ଶୈଶବର ବିକାଶ ପାଇଁ ଏକ ଅନନ୍ୟ ମାଧ୍ୟମ । ଏହା ଶୈଶବକୁ ଠିକ୍ ମାର୍ଗରେ ପରିଚାଳିତ ହେବା ପାଇଁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବ , ହର୍ଷୋଲ୍ଲାସର ବାତାବରଣ ମଧ୍ୟରେ କୋମଳମତି ଶିଶୁଙ୍କ ଅଭିବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ଏକ ଆନନ୍ଦଦାଯକ ଅନୁଭୂତି ଆଣିଦେବ ।“ ଏହା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ । ଏହି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ସତ୍ତ୍ୱେ ଏହି ତିନିକଡ଼ି ସରକାରୀ କର୍ମକର୍ତ୍ତା ଏହାକୁ “ଶିଶୁ-କିଶୋର ଖେଳଣା ପେଡ଼ି” ବନାଇବାକୁ ସାହସ କଲେ କିପରି? “ଆମର ମନ” ଆମେ ଏହା ହିଁ କରିବୁ , କହିଛନ୍ତି ଏହି ମତ୍ତହସ୍ତୀମାନେ ।

ଏହି ଆସ୍ଫାଳନ ପାଇଁ ନିଜକୁ ମୁଖ୍ୟ ସମ୍ପାଦକ ଭାବେ ଜାରିକରିଥିବା ବିଭାଗୀୟ ଶାସନ ସଚିବ ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠିଙ୍କୁ ବୈଷୟିକତଃ ଦାୟୀ କରାଯିବ ।

ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଇଏ ବାଳପ୍ରମାଣେ ଖାତିର ନା କରିବା ଲୋକ । କାରଣ, ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ସେତେବେଳେ ମୋର ଏକ ନମ୍ବର ସହାୟକ ଥିବା ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଶତପଥୀଙ୍କୁ ଯେଉଁ ସୁପାରି ପ୍ରଦାନର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଥିଲେ ଏହି ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠି ତହିଁରେ ଥିଲେ ତାଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ହତିଆର । ଓଡ଼ିଶା ରାଜକୋଷରୁ କୋଟିକରୁ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନଙ୍କୁ ମିଳିବାର ପଥ ଏହି ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠି ହିଁ ଜାଲିଆତି ଦ୍ଵାରା ପରିଷ୍କାର କରିଥିଲେ । ପଦୋନ୍ନତି ପାଇ ଏ ଏବେ ଏଇଠି ପହଞ୍ଚିଛନ୍ତି ।

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଚକ୍ରାନ୍ତର ଗୁମର ଏହି ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠି ହିଁ ଖୋଲିଦେଇପାରିବେ । ତେଣୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଏଙ୍କୁ ଡରିବାର ଅଛି, ଏ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଡରିବାର କୌଣସି କାରଣ ନାହିଁ । ଏହି ହେତୁ, ଏ ସାହସ କରିପାରିଛନ୍ତି ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକୁ ବାଳ ପ୍ରମାଣେ ଖାତିର ନ କରି ଶିଶୁଲେଖାକୁ ‘ଅଶିଶୁଲେଖା’ କରିବା ପାଇଁ ଓ ତାହା “ଆମର ମନ” ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିବା ପାଇଁ ।

ଏହି ଉଦ୍ଦତ୍ତ ଉଦ୍ଘୋଷଣ ସହ ଯେଉଁ ସାହିତ୍ୟିକମାନଙ୍କ ଲେଖା ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠିଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ସମ୍ପାଦନାରେ ଏହିରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି  ସେହି ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ନିଜେ ନିଜ ଲେଖାକୁ ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟ ବୋଲି ଦର୍ଶାଇପାରିବେ କି? ପରିବେନି । କାରଣ, ପ୍ରକାଶିତ ଲେଖାଗୁଡ଼ିକ କୌଣସି “କୋମଳମତି ଶିଶୁ” ପାଇଁ ବୋଧଗମ୍ୟ ନୁହେଁ ।

ଅତଏବ ଓଡ଼ିଶାର ଶିଶୁମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସରକାରୀ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରର ନୂଆ ନାମ ହିଁ ‘ଶିଶୁଲେଖା’ ।

ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠିଙ୍କ ସହ ଭାଷାଦ୍ରୋହରେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ସହଭାଗୀତାର ଯେଉଁ ସୂଚନା ମୁଁ ଉପରେ ଦେଲି, ତାହା ଯଦି ଅସତ୍ୟ, ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ତାହା କହନ୍ତୁ ଓ ଏହି ଶିଶୁଲେଖାକୁ ‘ଅଶିଶୁଲେଖା’ କରାଇଥିବା ହେତୁ ବିଷ୍ଣୁପଦ ସେଠିଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ତୁରନ୍ତ ଦୃଢ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ କରନ୍ତୁ । ଶିଶୁଲେଖା ନାମରେ ପ୍ରକାଶିତ ଏହି ‘ଅଶିଶୁଲେଖା’କୁ ବାତିଲ କରି ତହିଁରେ ଖର୍ଛ ହୋଇଥିବା ସମସ୍ତ ଅର୍ଥ ସେଠିଙ୍କ ଠାରୁ ଆଦାୟ କରାଯାଉ ଓ ପତ୍ରିକାଟିର ପ୍ରକୃତ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରକୃତ ଶିଶୁ ସାହିତ୍ୟିକମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଲେଖା ସଂଗ୍ରହ କରାଯାଇ ସାନି ପ୍ରକାଶିତ ହେଉ ।





କଳାପତାକା ଅଭିଯାନ // ମାତୃଭାଷାରେ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିବାକୁ ମାତୃକୁଳର ସମର୍ଥନ


ଜି.ଉଦୟଗିରି
୧.୪.୨୦୨୧
(ଅଶୋକ ପରିଡ଼ାଙ୍କ ସୂତ୍ରରୁ)

ଇଂରେଜଙ୍କୁ ଆମେ ହଟାଇଲେ, କାରଣ ସେମାନେ ଯେଉଁ ଭାଷାରେ ଶାସନ କରୁଥିଲେ ଆମେ ସେ ଭାଷା ବୁଝି ପାରୁ ନଥିଲେ । ଆମ ଭାଷାରେ ଆମ ଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ନ ଚାଲି ଆମେ ପୂର୍ବପରି ଅତ୍ୟାଚାରିତ ହୋଇଚାଲିଛୁ ।

ଏହି ଅତ୍ୟାଚାର ଚଳାଇଛନ୍ତି ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ, ଯେ କି ଆମ ଭାଷା ଅଧିକାର କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ କରିବା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶା କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ଆଇନ, ୧୯୫୪ରେ ଜାଲିଆତି ବଳରେ ଧାରା ୪ ଓ ଧାରା ୪କ ଯୋଡ଼ି ତାହାକୁ ଅଚଳ କରିଦେଇଛନ୍ତି ।
ଭାଷାପ୍ରାଣ ହୃଷିକେଶ ପ୍ରଧାନଙ୍କ ଡକରା କ୍ରମେ ଜି ଉଦୟଗିରିଠାରେ ମହିଳାମାନେ କଳାପତାକା ଧରି ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ କରିଛନ୍ତି ଉତ୍କଳ ଦିବସ ଅବସରରେ ଏପ୍ରିଲ ପହିଲା ଦିନ ।

ସରକାର ଏହାକୁ ଏକ ସତର୍କନାମା ବୋଲି ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ ଓ ଆଇନରୁ ନିଜ ଭୁଲ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରି ଓଡ଼ିଶାର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଯେପରି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଚାଲେ ଓ ତହିଁରେ ବାଧା ଦେବା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ କଠିନ ଦଣ୍ଡ ମିଳେ, ତ ପାଇଁ ତୁରନ୍ତ ଆଇନଗତ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରନ୍ତୁ ।

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ନୂଆ ରଣକୌଶଳ: ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସତ୍ୟାଗ୍ରହରେ ସାମ୍ବାଦିକ ଦେବୀପ୍ରସନ୍ନ ନାୟକ

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଶାର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଚାଲିବା ପାଇଁ ଆମ ରାଜ୍ୟ ତଥା ଓଡ଼ିଶା କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ଆଇନ, ୧୯୫୪ର ସୃଷ୍ଟି । ୧୯୬୩ରେ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଅବୈଧ ସଂଶୋଧନ ଦ୍ଵାରା ଏହି ଆଇନରେ ଧାରା ୩କ ସଂଯୋଜନ ଓ ତାଙ୍କ ପୁଅ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଜାଲିଆତି ବଳରେ ୨୦୧୬ରେ ଧାରା ୪ ତଥା ୨୦୧୮ରେ ଧାରା ୪କର ଅନ୍ତଃସ୍ଥାପନ ଆଇନଟିକୁ ଅକର୍ମଣ୍ୟ କରିଦେଇଛି ଓ ଆମ ରାଜ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ବି ପଣ୍ଡ କରିଦେଇଛି ।

ଏହି ପ୍ରଚଣ୍ଡ ସରକାରୀ ପ୍ରତାରଣା କବଳରୁ ଆମ ପ୍ରିୟ ମାତୃଭାଷାକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ଗତ ୧୩.୮.୨୦୧୬ ତାରିଖରୁ ଚାଲିଥିବା କଳାପତାକା ଅଭିଯାନରେ ଆମେ ଏକ ନୂଆ ପରୀକ୍ଷଣ ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ । ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ସାମୁହିକ କଳାପତାକା ପ୍ରଦର୍ଶନ ଚାଲିଥିବା ବେଳେ ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କ କୌଶଳ ଛାୟାରେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି । ଏହି କୌଶଳ ଅନୁଯାୟୀ, ଯେ କୌଣସି ଓଡ଼ିଆ ଯେକୌଣସି ସର୍ବସାଧାରଣ ସ୍ଥାନରେ ହାତରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ଉଦ୍ଘୋଷଣପତ୍ର ଓ କଳାପତାକା ଧରି ଏକାଏକ ଏହି ନୀରବ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଚଳାଇବେ ।

ବିଶିଷ୍ଟ ସାମ୍ବାଦିକ ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ନାୟକ ଉତ୍କଳ ଦିବସରେ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଆରମ୍ଭ କରି କହିଛନ୍ତି, “ଆଜି ଆମ ଜନ୍ମମାଟି ଓଡ଼ିଶାର ଜନ୍ମଦିନ। କେଡ଼େ ପବିତ୍ର ଦିନ ଆମ ପାଇଁ। ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ଗଠନ ହୋଇଥିବା ଆମ ଏ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶରେ କିନ୍ତୁ ଆମ ମା’ର ଭାଷା (ମାତୃଭାଷା) ଓଡ଼ିଆକୁ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଓ ପ୍ରାଶାସନିକ ପରିଚାଳନାରେ ଏଯାଏଁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦିଆଯାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ। ଓଡ଼ିଆକୁ ସରକାରୀ ଭାଷା ଭାବରେ ପ୍ରାଥମିକତା ଓ ଏହାର ଖିଲାପକରୀଙ୍କ ବିରୋଧରେ ଦଣ୍ଡବିଧାନ ପାଇଁ ରାଜ୍ୟବ୍ୟାପି ଚାଲିଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ (ଆମ ଭାଷା ଆମ ଅଧିକାର) ପରୀପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ଆଜି ମୁଁ ମୋ ଅଞ୍ଚଳରେ କଳାପତାକା ଧରି ସେଥିରେ ସାମିଲ ହେଲି। ଆମ ଭାଷା ଜନନୀର ଜୟ ହେଉ। ଆମ ଜନ୍ମମାଟିର ଜୟ ହେଉ।”

ଯଦି ସରକାର ନିଜକୁ ନ ସୁଧାରନ୍ତି ଓ ଓଡ଼ିଶା କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ଆଇନରେ ଜାଲିଆତି ବଳରେ ଖଞ୍ଜିଥିବା ଧାରା ୪ ଓ ଧାରା ୪କ ବିଲୋପ କରି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ସେବା ନଦେବା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଦଣ୍ଡବିଧାନ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ କରିବାର ଅଧିକାର ସବୁ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କରାନଯାଏ , ତେବେ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କଳାପତାକା ସତ୍ୟାଗ୍ରହ “ଚାଳେ ଚାଳେ କଳାପତାକା” ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ଉନ୍ନୀତ ହେବ ।

୧୭୭୫ ଦିନରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ// ବୀର ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ପୁଣି ଆରମ୍ଭ କଲା କଳାପତାକା ଅଭିଯାନ

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଭାଷାଜନନୀକୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ଅଣଓଡ଼ିଆ ଅଧ୍ୟୁଷିତ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଯେଉଁ ଚକ୍ରାନ୍ତ ଚଳାଇଛନ୍ତି , ତାର ପରିସମାପ୍ତି ପାଇଁ ବୀର ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ଆଜି ଆନ୍ଦୋଳନର ୧୭୭୫ତମ ଦିବସରେ ଆରମ୍ଭ କରିଛି ନୀରବ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନର ଅନ୍ତିମ ପର୍ଯ୍ୟାୟ । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଶା ରାଜ୍ୟ ଚାଲିବା ସୁନିଶ୍ଚିତ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି ଅଭିଯାନ ଚାଲିବ ।
ରାଜଧାନୀ ଭୁବନେଶ୍ବର ସମେତ ରାଜ୍ୟର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଏବଂ ରାଜ୍ୟ ବାହାରେ ଏହି ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ।


ଗୁଜରାଟର ଭଦୋଦରାଠାରେ ଭାଇ ମହାନ ଭାଷାପ୍ରେମୀ ଭାଇ ବାପୀ ପାଲଟାସିଂହଙ୍କ ନେତୃତ୍ବରେ ନିଶବ୍ଦ କଳାପତାକା ତୋଳିଛନ୍ତି ଭାଇ ସର୍ବଶୀ ରୋହିତ ମହାରଣା, ଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ସାହୁ, ସମୀର ବେହେରା ଓ ଅଜୟ ସେଠୀ ।


କଟକ ଜିଲ୍ଲାର ଆଠଗଡ଼ରେ ବିଶିଷ୍ଟ ସମାଜସେବୀ ଭାଇ ନିର୍ମଳ କୁମାର ପତ୍ରୀଙ୍କ ନେତୃତ୍ବରେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଜନନୀଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଷଡଯନ୍ତ୍ର ବନ୍ଦ କରି ସମସ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଆରେ କମ କରିବାକୁ ସରକାରଙ୍କୁ ନୀରବ ଆହ୍ଵାନ ଦିଆଯାଇଛି ।

 

 

ଏହି କ୍ରମରେ ସହର ସନ୍ନିକଟସ୍ଥ ରାଧଦର୍ଶନପୁରଠାରେ ଭାଇ ବିଚିତ୍ରାନନ୍ଦ ଜେନା, ଭରତ ପାଢୀ ଓ ଉମେଶ ଚନ୍ଦ୍ର ନାୟକ କଳା ପତାକା ତୋଳିଥିବା ବେଳେ ମୁଣ୍ଡଳି ଠାରେ ଭାଇ ସର୍ବଶୀ ହାଡିବନ୍ଧୁ ରାଉତ, ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ଶେଠୀ, ସୁକାନ୍ତ ଭୋଇ ଏବଂ ଧୁରୁକୁଡିଆଠାରେ ଭାଇ ସର୍ବଶ୍ରୀ ଅରୂପନନ୍ଦ ମଲ୍ଲିକ, ପ୍ରତାପ ପାତ୍ରୀ, ମଦନ ଦେହୁରି ଓ ସ୍ଵୟଂ ନିର୍ମଳ କୁମାର ପତାକା ଉତ୍ତୋଳନ କରିଛନ୍ତି ।

କନ୍ଧମାଳର ଏକାଧିକ ସ୍ଥାନରେ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ମୁକ୍ତିର ଏହି ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ।

ଫୁଲବାଣୀ ସହରରେ ଭାଷା ଜନନୀର ବିଜୟ କେତନ ଉତ୍ତୋଳନ କରିଛନ୍ତି ବରିଷ୍ଠ ସାମ୍ବାଦିକ ମହମ୍ମଦ ନଜିର ଅଖତାର , ସାମ୍ବାଦିକ ଡଃ ଅରୂପ କୁମାର ଜେନା ତଥା ରାଜ କିଶୋର ବେହେରା, ପ୍ରସନ୍ନ ସାହାଣୀ, ଅଶୋକ ପଟ୍ଟନାୟକ, ମନୋଜ ଚୌଧୁରୀ, ଉମେଶ ସାହୁ, ସଚ୍ଚି ପଟ୍ଟନାୟକ, ଗୌର ଚରଣ ସାହୁ, ପ୍ରମୋଦ ପଟ୍ଟନାୟକ, ବଟକୃଷ୍ଣ ଦିଗଳ, ଝିଲି ବେହେରା, ପୁଷ୍ପଳତା ବେହେରା ଓ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ତୁଙ୍ଗ ନେତା ଅଶୋକ କୁମାର ପରିଡ଼ା ପ୍ରମୁଖ ।


ସେହିପରି ବାଲିଗୁଡାରେ ନୀରବ କଳା ପତାକା ତୋଳିଛନ୍ତି ସର୍ବଶ୍ରୀ ଚନ୍ଦନ ଜେନା, ବିରେନ୍ଦ୍ର ଦିଗାଲ ପ୍ରମୁଖ ।

ଓଡ଼ିଆ ସଂସୃତିର ଅନ୍ୟତମ ସ୍ନାୟୁକେନ୍ଦ୍ର ବ୍ୟାସନଗରରେ ସହିଦ ଭଗତ ସିଂହ ଯୁବ ସଂଘ ସରକାରୀ ଷଡଯନ୍ତ୍ର କବଳରୁ ପ୍ରିୟ ମାତୃଭାଷାକୁ ରକ୍ଷା କରି ଓଡ଼ିଆ ଜାତିକୁ ଭାଷା ଅଧିକାର ଦେବାପାଇଁ କଳା ପତାକା ଅଭିଯାନର ଏହି ଚୁଡାନ୍ତ ସଂସ୍କରଣରେ ଆହ୍ଵାନ ଦେଇଛି ।

 

 

ଭାଷାଜନନୀର ବିଜୟ ଧ୍ଵଜା ତୋଳିଛନ୍ତି କବି ନାରାୟଣ ଚନ୍ଦ୍ର ନାୟକ, ପଣ୍ଡିତ ସୁବାସ ଚନ୍ଦ୍ର ପଣ୍ଡା, ସମୀର କୁମାର ରାୟ, ଚନ୍ଦ୍ରମଣି ସାମଲ, ବ୍ୟଙ୍ଗକବି ବାଇଧର ମାଝି, ସନାତନ ମଲ୍ଲିକ, ଭୁବନମୋହନ ମହାନ୍ତି, ମହେଶ୍ଵର ନାୟକ, ହେମନ୍ତ ଧୀର, ଜ୍ଞାନରଞ୍ଜନ ରାଉତ, ବିଜଯ କୁମାର ସାହୁ, ପଦ୍ମନାଭ ନାୟକ, ମଣିଭଦ୍ର ବଲ୍ଲୀକ, କଳିଙ୍ଗ ପହି, ସାହିତ୍ୟିକ ନନ୍ଦା ମହାନ୍ତି, ଉପେନ୍ଦ୍ର ମହାନ୍ତି ସଂଘର ସ୍ଥାୟୀ ସଭାପତି ରାଜେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ବିଶ୍ଵାଳ ।


ରାଜଧାନୀ ଭୁବନେଶ୍ଵରରେ କୁଳଗୌରବ ମଧୁସୂଦନଙ୍କ ପୂଣ୍ୟ ବିଜେସ୍ଥଳୀରେ କଳା ପତାକା ତୋଳିଛନ୍ତି ସୁବିଦିତ ସମ୍ୟବାଦୀ ନେତା ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ପତି , ବୈଜ୍ଞାନିକ ଡଃ ଅଶୋକ ମିଶ୍ର, ପୂର୍ବତନ ବ୍ୟାଙ୍କର ନିର୍ମଳ କୁମାର ବେହେରା, ଭାଷାପ୍ରାଣ ଆଶିଷ ବେହେରା, ଓଡ଼ିଆ ଜାତୀୟ ସମ୍ମିଳନୀର କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ସଭାପତି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଦାଶ, ଚାଟାର୍ଡ ଆକାଉଣ୍ଟାଣ୍ଟ ରଞ୍ଜନ କୁମାର ସାହୁ, ଓଡ଼ିଶା ସୂଚନା ଅଧିକାର ଅଭିଯାନର ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପ୍ରଧାନ, ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ରାଉତରାୟ , ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଛୋଟରାୟ, ସାମ୍ବାଦିକ ମହେଶ ଦାସ, ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତ ମାହାଲି , ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ ଚେତନାର ରୂପକଳ୍ପ ତପନ ପାଢୀ, ସାମ୍ବାଦିକ ତଥା ଜନସ୍ବାର୍ଥବାଡି ମାଧବାନନ୍ଦ ଭୋଇ, ସମାଜସେବୀ ମନ୍ଦରଧର ସ୍ଵାଇଁ ଓ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ ।