ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ବୁନିଆଦି ପୁନରୁଦ୍ଧାର ପାଇଁ ଛନ୍ଦ-କବିତା ଉପରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ରବିବାସରୀୟ ପାଠଚକ୍ରରେ ଗୁରୁତ୍ଵ

(ସୂତ୍ର: ଆମ ଭାଷା ଆମ ଅଧିକାର)

ଗତ ରବିବାର(୧୩/୦୯/୨୦୨୦)ସନ୍ଧ୍ୟାରେ, ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ସାପ୍ତାହିକ ଆଲୋଚନାଚକ୍ର, ଭର୍ଚୁଆଲ ମାଧ୍ୟମରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା।ଏହି ଆଲୋଚନାଚକ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶାର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ଭାଷାପ୍ରେମୀ ମାନେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ।
ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ମହେନ୍ଦ୍ର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଭାଷା ବନ୍ଦନାରୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଶୁଭାରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ତତ୍ପରେ ଏକ କବିତା ପାଠୋତ୍ସବ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା।

ସୁଷମା ମଞ୍ଜରୀ ଦାଶ,ବରଗଡ଼; ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ବେହେରା, ଯାଜପୁର; ଶ୍ୟାମଘନ ମହାରଣା, ଭୁବନେଶ୍ୱର; ରାଜେଶ ଶତପଥୀ, ବଲାଙ୍ଗୀରରୁ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ଵରଚିତ କବିତା ପାଠ କରିଥିଲେ। ଅଶୋକ ମହାରଣାଙ୍କ ବ୍ୟଙ୍ଗକଥା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଚମତ୍କାର ଥିଲା।

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା, ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ସୁଭାଷ ପଟନାୟକ , ନିଜ ଆଲୋଚନା ମାଧ୍ୟମରେ କିପରି ଭାଷା ଆଇନର ଭୁଲ ସଂଶୋଧନ ,ସାନି ସଂଶୋଧନ ଦ୍ୱାରା ସଜଡା ହୋଇପାରିବ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋକପାତ କରିଥିଲେ।

କରୋନା ସଙ୍କଟ ଟଳିଥିଲେ ଆସନ୍ତା ବିଧାନସଭା ଆରମ୍ଭରେ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନର କାୟିକ ସଂସ୍କରଣର ପୁନରାରମ୍ଭ ପାଇଁ  ଆଲୋଚନା ମଧ୍ୟ କରାଗଲା।

ଏହି ଆଲୋଚନାଚକ୍ରରେ ରଂଜନ କୁମାର ସାହୁ, ବାପିନା ପାଲଟାସିଂହ, ଗଗନ ସ୍ୱାଇଁ,ସୁଶାନ୍ତ ମାହାଳି,ସରୋଜ ମହାନ୍ତି ଯୋଗଦାନ କରି ନିଜ  ନିଜ ମତାମତ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ।

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ବୁନିଆଦି ପୁନରୁଦ୍ଧାର ପାଇଁ ଛନ୍ଦମୟ କବିତା ରଚନା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାର କବିକୁଳଙ୍କୁ ଆହ୍ଵାନ ଦେଇ , ଏଥିପ୍ରତି ବଲାଙ୍ଗୀରରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ମହାନ ଆମ ମାତୃଭାଷା ସଂଘର ଆଭିମୁଖ୍ୟକୁ ସର୍ବାନ୍ତଃକରଣରେ ପ୍ରସଂଶା କରଯାଇଥିଲା । 

କୃଷି ଶବ୍ଦକୋଷ ଏକାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ : ନଟବର ଖୁଣ୍ଟିଆ

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ 

ଓଡ଼ିଶାର ଶତକଡ଼ା ୯୮ ଭାଗ ଚାଷୀ କେବଳ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ବୁଝନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ଭାଷାରେ ଆଧୁନିକ କୃଷି ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ନ ପହଞ୍ଚିଲେ ଓଡ଼ିଶାର କୃଷି ଅର୍ଥନୀତିର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିକାଶ ସମ୍ଭବ ହେବନାହିଁ । ଏହି ଅସୁବିଧା ଦୂର ହେବା ପାଇଁ କୃଷକମାନେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ଶବ୍ଦମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଏକ କୃଷି ଶବ୍ଦକୋଷ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି କୃଷି ଅର୍ଥନୀତିର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ୟାଖ୍ୟାକାର ଶ୍ରୀ ନଟବର  ଖୁଣ୍ଟିଆ ।

ଓଡ଼ିଶା କୃଷି ବୈଷୟିକ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପାଠ୍ୟକ୍ରମରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ କରାଗଲେ ତହିଁରୁ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେଉଥିବା କୃଷିବିଦ୍ୟାର ଛାତ୍ରମାନେ ଓଡ଼ିଶାର କୃଷକମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ କୌଶଳ ପହଞ୍ଚାଇବା ସହଜ ହେବ ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି ।

ଓଡ଼ିଆରେ ଓଡ଼ିଶାର ସର୍ବବିଧ ପରିଚାଳନା ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ କରିବାକୁ ଚାଲିଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ (କଳା ପତାକା ଅଭିଯାନ) କରୋନା ପ୍ରେକ୍ଷାପଟରେ କାୟିକତଃ ସ୍ଥଗିତ ଥାଇ ତାର ବୌଦ୍ଧିକ ସଂସ୍କରଣ ଅବ୍ୟାହତ ଅଛି । ପ୍ରତିଦିନ ଇଣ୍ଟର୍ନେଟ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହାର ଅଦ୍ୟତନ ସ୍ଥିତି ଉପସ୍ଥାପିତ ହେଉଥିବା ବେଳେ, ପ୍ରତି ସୋମବାର ଏହାକୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିବା ଜଣେ ଜଣେ ସ୍ବନାମଧନ୍ୟ ବିଦ୍ଵାନ ଏହାର ପରିଗୃହୀତ କୌଣସି ଏକ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ବକ୍ତବ୍ୟ ରଖୁଛନ୍ତି । ଏହି କ୍ରମରେ “ଓଡ଼ିଶାର କୃଷି ପାଇଁ ଓଡ଼ିଆ” ବିଷୟରେ ଗତ ୧୪ ତାରିଖରେ ବକ୍ତବ୍ୟ ରଖିଥିଲେ ଶ୍ରୀ ଖୁଣ୍ଟିଆ, ଯାହା ଆନ୍ଦୋଳନର ବୌଦ୍ଧିକ ମଞ୍ଚ – ଫେସବୁକର ‘ଭାଷା ମା ପାଇଁ ପଦେ’ ପୃଷ୍ଠାରୁ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଥିଲା । ଆମ ପାଠକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନିମ୍ନରେ ତହିଁର ୟୁଟ୍ୟୁବ୍ ପରିବେଷଣ ଉପସ୍ଥାପିତ ହେଲା :

ଜହ୍ନଲୋ! କହ

ଉମାକାନ୍ତ ରାଉତ 
(ମାଆ ଓ ଭାଷାମାଆକୁ ସମର୍ପିତ)

[ଯେଉଁଦିନ ଓଡ଼ିଆ କବିମାନେ ଭାଷାଜୀବୀ ନ ହୋଇ ଭାଷାପ୍ରାଣ ହେବେ ସେଦିନ ଫେରିଆସିବ ଆମ ଭାଷା ଜନନୀର ପ୍ରାଣସତ୍ତା । ଆମ କବିକୁଳ ପୁରସ୍କାର ପଛରେ ନ ଗୋଡ଼ାଇ ଉମାକାନ୍ତ ରାଉତଙ୍କ ପଦାଙ୍କ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତୁ , ଆମ ଭାଷାରେ ଆମ ରାଜ୍ୟ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ସରକାର ବାଧ୍ୟ ହେବେ ।]


ଜହ୍ନକୁ ସେଦିନ ପଚାରିଲି ପ୍ରଶ୍ନ
ନିରୋଳା ସଂଜ ଲଗନରେ
ଜ୍ୟୋସ୍ନାଧାର ଗୋ !
ଜ୍ୟୋଚ୍ଛନା କାହିଁକି ଊଣା କରୁ ତୁହି
ପ୍ରିୟମାଟି ମୋର ଓଡ଼ିଶାରେ ?
ଭାଷା ହତ୍ୟାକାରୀ ବିଯୁକ୍ତ ଚିନ୍ତାରେ
ଭରୁନାହୁଁ କିଆଁ ଯୁକ୍ତ କିରଣ ବାରିଧାର
ଭ୍ରଷ୍ଟ ଶାସକ ବିବେକ ପେଡ଼ିରୁ ତାଲା ଖୋଲିଯା`ନ୍ତା
ଶାନ୍ତଓଡ଼ିଶା ମୋ` ହୁଆନ୍ତାନି ଆଉ ଥରହର
ଅକୁହା ଭାଷାରେ ଜହ୍ନ କହିଲା
କେମିତି କହିବି –
କୁଆଁରୀ ମାଆର ପ୍ରସବ ବେଦନା
ଅନୁଭବୀଟିଏ ବୁଝେ ସିନା;
ପୁଞ୍ଜି ମଞ୍ଜି ଦେହ ଭୋଗରୁ ଉଦ୍ଭବ
ନରପିଶାଚ ସେ କେମିତି ବୁଝିବ?

ଯେତେ ଯାହା ତାକୁ କାଲେ ମନା
ମାଆର ରାହାକୁ ଖିନଭିନ କରି
ଚାଷୀକୁ ସଜାଇ ଦାଣ୍ଡର ଭିକାରି
ନିଶାରେ ମାତାଲ ଦେହର ବେପାରୀ
ନଷ୍ଟଭ୍ରଷ୍ଟ ବୁଦ୍ଧି ଭୋଟର ଶିକାରୀ
ମାଟି-ପ୍ରେମ ଶୂନ୍ୟ ଜାରଜ ବୁଦ୍ଧିର ପରାକାଷ୍ଠା,
ଯେତେ ବୁଝେଇଲେ ବୁଝି କି ପାରିବ
ଭାଷା-ବେପାରୀଙ୍କ ମଧୁର ଚନ୍ଦ୍ରିକା
ତେଣୁ,ଏ ଶାସକ ଭାଗ୍ୟେ ବିଷ୍ଠା ।.

ଚନ୍ଦ୍ରମା ପିୟୁଷେ ତିନ୍ତି ଭିଜିଗଲି
ଜନନୀ ପ୍ରେମରେ ହଜି ମଜ୍ଜିଗଲି
ଆଖି ମାନିଲାନି ବନ୍ଧବାଡ଼,
ଭୀଷ୍ମ ପ୍ରତିଜ୍ଞାରେ ମେରୁ ସାଜିଗଲି
“ମଧୁ”ର ସ୍ଵପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବି
ମୋ` ମାଟି ମାଆର ରୁଣ ମୁଁ ସୁଝିବି
ମାଂସ ନ ଥିଲେ ତ ଥିବ ହାଡ଼ ?

ସେହିଦିନଠାରୁ ଜିଜ୍ଞାସୁ ସାଜି ଆକାଶେ ଚାହିଁଛି
ବର୍ଷିବ କୋମଳ ସୁଧାଧାର
ଧବଳ ଜୋସ୍ନାର ଚାମରେ ପୋଛିବି
ଭାଷା-ନିଶା-ଚଷା ଗୀତ ଗାଇ ତାଲା
ଖୋଲିଦେବି ତାଙ୍କ ବିବେକର
କାଳିଆ ଜୈତ୍ରୀ ଉଡ଼ୁଥିବ ହୋଇ ଫରଫର ।

ଜହ୍ନଲୋ ତୁ` କହ…?
ତୋତେ ମିଛ ଆଉ ମୋତେ ସତ
ବିଯୁକ୍ତ ନିରାଶା ନଷ୍ଟଭାଷା ସବୁ କରି ପଛ
ସେଇଟା ନୁହେଁ କି ଜିତାପଟ ଆମ ହୃଦୟର ?
ଖୋଲି କହ ମୋତେ କେଉଁଦିନ ?
(ସରକାରୀ ନଥି)ଭାଷା ବର୍ଷାରେ ଶୀତଳ ଲଭିବ
ସନ୍ତାପିତ ଏହି ପ୍ରାଣ ମୋର…..

ଓଡ଼ିଆ କବିତାରେ ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନ -୧

[ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନ ଅବଗତ ହେବା ପାଇଁ ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀରୁ ଇଂରାଜୀ ଅଧ୍ୟୟନ ଉପରେ ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ଯେଉଁ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଉଛନ୍ତି ତାହା ଯେ ଆମ ଜାତିକୁ କକ୍ଷଚ୍ୟୁତ କରିବାକୁ ଏକ ଭୟଙ୍କର ଦେଶୀ-ଇଂରାଜୀଆ  ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ତହିଁରେ ଆମର ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ । ଆମ ଭାଷାରେ , ଶିଶୁମାନଙ୍କ ମନକୁ ଛୁଇଁବା ଶୈଳୀରେ କବିତା ମାଧ୍ୟମରେ ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନ ପରିବେଶନର ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି କଡ଼ାଗଞ୍ଚୀ, କାଲାବୁରାଗି, କର୍ଣ୍ଣାଟକ-୫୮୫୩୬୭ରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କର୍ଣ୍ଣାଟକ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟର ପଦାର୍ଥ ବିଜ୍ଞାନ ବିଭାଗର ସହକାରୀ ପ୍ରଫେସର ଡ଼ଃ ସୁଚିସ୍ମିତା ସାହୁ । ତାଙ୍କର ଏହି ପ୍ରଥମ କବିତାରୁ ଆମେ ଆରମ୍ଭ କରୁଛୁ ଏହି ଆଲୋକବର୍ଷୀ ଅଧ୍ୟାୟ ।]

ଆଲୋକର ରଙ୍ଗ

                  ଡ଼ଃ ସୁଚିସ୍ମିତା ସାହୁ

କୁହ ବନ୍ଧୁ ବେଗେ ମନେ ଉଠିଛି ଜିଜ୍ଞାସା
ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ରଙ୍ଗ କି ଅଟେ ସହସା ।
କେବେ ଦିଶେ ନାଲି କେବେ କମଳା ରଙ୍ଗକୁ
କେବେ ପୁଣି ଦିଶେ ଧଳା ବେନି ନୟନକୁ ।
ବନ୍ଧୁଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏମନ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନକୁ ଯେ ଶୁଣି
ଉତ୍ତର ଦେଲି ମୁଁ ବନ୍ଧୁ ମନକଥା ଜାଣି ।
ସୂର୍ଯ୍ୟ ନିଜ ମଧ୍ୟେ ସବୁ ରଙ୍ଗ ଧରିଥାଇ
ସବୁରଙ୍ଗ ମିଶି ନେତ୍ରେ ଧବଳ ଦିଶଇ ।
ଯେବେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ରଶ୍ମି ବସ୍ତୁ ଉପରେ ପଡ଼ଇ
ସେଥିରୁ ଆଂଶିକ ବସ୍ତୁ ଶୋଷଣ କରଇ ।
ବାକି ରଶ୍ମି ବାହାରକୁ ଲେଉଟି ଆସଇ
ପ୍ରତିଫଳିତ ହୋଇଣ ନେତ୍ରରେ ପଡ଼ଇ ।
ଶୋଷିତ, ପ୍ରତିଫଳିତ ଏ ଦୁଇ ନାମରେ
ଏହି ରଶ୍ମି ଜଣାଶୁଣା ବିଜ୍ଞାନ ଭାଷାରେ ।
ଯେଉଁ ରଶ୍ମି ବସ୍ତୁ ଠାରୁ ଆସେ ବାହାରକୁ
ବସ୍ତୁଟି ସେହି ରଙ୍ଗର ଦିଶେ ନୟନକୁ ।
ନ କରେ ଶୋଷଣ ସୂର୍ଯ୍ୟ କୌଣସି ରଶ୍ମିକୁ
ସବୁ ଆଲୋକକୁ ଛାଡେ ବାହ୍ୟ ଜଗତକୁ ।
ସେହି ରୂପେ ଇନ୍ଦ୍ର ଧନୁ ସୂର୍ଯ୍ୟର କିରଣ
ଯାହା ସାତ ରଙ୍ଗରେ ବିଭକ୍ତ ବୋଲି ଜାଣ ।
ଏବେ ନିଶ୍ଚେ ପ୍ରଶ୍ନ ଆସୁଥିବ ତୁମ୍ଭ ମନେ
କି ଗୁଢ଼ ତଥ୍ୟ ରହିଛି ରଙ୍ଗର କିରଣେ ?
ବନ୍ଧୁ ଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏହି ଜିଜ୍ଞାସା କୁ ପାଇ
କହିଲି ମୁଁ ବନ୍ଧୁ ତୁମେ ଶୁଣ ମନଦେଇ ।
ଆଲୋକ ଯେ ପ୍ରକୃତରେ ତରଙ୍ଗ ଅଟଇ
ଯାହାର ବିବିଧ ଦୈର୍ଘ୍ୟ ପ୍ରକାରରେ ଥାଇ ।
ତରଙ୍ଗ ଦୈର୍ଘ୍ୟ ନାମରେ ତା ହା ଜଣାଶୁଣା
ଯହିଁ ରୁ ବିବିଧ ରଙ୍ଗ ସ୍ଥିର ହୁଏ ସିନା ।
ନାଲିର ତରଙ୍ଗଦୈର୍ଘ୍ୟ ଅଟେ ସର୍ବାଧିକ
ତେଣୁ ତାହା ଦିଶୁଥାଇ ଦୂରକୁ ଅଧିକ ।
ବାଇଗଣୀର ତରଙ୍ଗ ଦୈର୍ଘ୍ୟ ଅଟେ ସର୍ବନିମ୍ନ
ଆଲୋକ ର ଏହି ତଥ୍ୟ ମନଦେଇ ଶୁଣ ।
ଆଉ ଯେ ପ୍ରଶ୍ନ ରହିଲା ତୋହରି ମନକୁ
ରାଣ ଅଛି କହିବି ମୁଁ ଆର ଅଧ୍ୟାୟକୁ ।

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ସାପ୍ତାହନ୍ତ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ: ବ୍ୟଙ୍ଗ ସାହିତ୍ୟକୁ ବିଧିକ ମାନ୍ୟତା ପ୍ରଦାନ ହେଉ

(ସୂତ୍ର: ଆମ ଭାଷା ଆମ ଅଧିକାର )

ଗତ ରବିବାର(୩୦/୦୮/୨୦୨୦)ସନ୍ଧ୍ୟାରେ, ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ସାପ୍ତାହିକ ଆଲୋଚନାଚକ୍ର ପୂର୍ବ ଥର ପରି ଭର୍ଚୁଆଲ ଶୈଳୀରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା । ଏହି ଆଲୋଚନାଚକ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶାର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ଭାଷାପ୍ରେମୀମାନେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । 

ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଶ୍ୟାମଘନ ମହାରଣାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଭାଷା ବନ୍ଦନାରୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଶୁଭାରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା।
ଆଲୋଚନାର ମୁଖ୍ୟ ବିଷୟବସ୍ତୁ ଥିଲା “ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା-ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତି ଯୁବ-ସମାଜର ଆଭିମୁଖ୍ୟ।”

ମହାନ ଆମ ମାତୃଭାଷା ସଂଗଠନ ର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ଶ୍ରୀ ରାଜେଶ କୁମାର ଶତପଥୀ ନିଜ ଆଲୋଚନା ମାଧ୍ୟମରେ ନିମ୍ନ କେତୋଟି ମୁଖ୍ୟ ଦିଗ ପ୍ରତି ଆଲୋକପାତ କରିଥିଲେ। ସେଗୁଡିକ ହେଲା-

୧.ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ/ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଗୁଡିକରେ ମାତୃଭାଷା ଶିକ୍ଷା ଢାଞ୍ଚାରେ ଏକ ବ୍ୟାପକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆବଶ୍ୟକ;
୨. ଯୁବ-ସମାଜର ଆଶା ଓ ଆକାଂକ୍ଷାକୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା-ସାହିତ୍ୟ ନିଜ ବକ୍ଷରେ ସ୍ଥାନ ଦେବା ଦରକାର;
୩. ଛନ୍ଦ-ମୟ, ରାଗ-ରାଗିଣୀ ଯୁକ୍ତ,ଅଳଙ୍କାର ଯୁକ୍ତ ତଥା ସରଳ ଓ ସାଧାରଣ ମଣିଷର ବୋଧଗମ୍ୟ ହେଲା ଭଳି କାବ୍ୟ କବିତା ସୃଷ୍ଟି ହେବା ଉଚିତ; ଏବଂ ୪.ଯୁବ-ସମାଜକୁ ଭାଷାର ଆଵଶ୍ୟକତା ବିଷୟରେ ଅବଗତ/ସଚେତନ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଏହି ଆଲୋଚନାଚକ୍ରରେ ଭାଗ ନେଇଥିବା ଭାଷାପ୍ରେମୀ ସୁଶାନ୍ତ କୁମାର ମାହାଳି,ଶ୍ୟାମଘନ ମହାରଣା,ସୌଭାଗ୍ୟ ରାଉତ,ମହେନ୍ଦ୍ର ତ୍ରିପାଠୀ, ସୁଶାନ୍ତ ସେଠୀ, ସରୋଜ କୁମାର ମହାନ୍ତି,ଜନ୍ମେଜୟ ପୁରୋହିତ,ନମାକ୍ଷୀ ପୁରୋହିତ,ଶ୍ରୀଲଷ୍ମୀ ନାୟକ,ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ଦାସ, ନିଜ ନିଜ ମତାମତ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ।

ପରିଶେଷରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ  ଦୁଇଟି ନୂତନ ଯୋଜନା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରିଥିଲେ ।

୧.ଓଡିଶା ସାହିତ୍ୟ ଏକାଡେମୀ ଦ୍ୱାରା ଏକ Facebook page ସୃଷ୍ଟି କରି, ନୂତନ ପ୍ରତିଭାମାନକୁ ସୁଯୋଗ ଦେବା  ଓ ୨.ବ୍ୟଙ୍ଗାତ୍ମକ ଲେଖାଗୁଡ଼ିକୁ ବିଦ୍ଧିବଦ୍ଧ ସାହିତ୍ୟର ସ୍ୱୀକୃତି ପ୍ରଦାନ କରିବା ଉପରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଦାନଳନର ଗୁରୁତ୍ବ ପ୍ରଦାନ ।

ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବଗୁଡ଼ିକୁ  ଉପସ୍ଥିତ ସମସ୍ତେ ସମର୍ଥନ କରିଥିଲେ । ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ ସହ ଆଲୋଚନାଚକ୍ର ଶେଷ ହୋଇଥିଲା।