ବର୍ତ୍ତମାନର ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ଆଗାମୀ ପିଢ଼ିର ଆହ୍ଵାନ

ସୂତ୍ର – ଭାଷା ମାଆ ପାଇଁ ପଦେ 

ଯେଉଁ ରାଜ୍ୟରେ ଭାଷା ଅଧିକାର ହାସଲ ପାଇଁ ୧୬୮୫ ଦିନ ବ୍ୟାପୀ ଚାଲିଥିବା ଏହି ଅନୁପମ ଆନ୍ଦୋଳନ ପ୍ରତି ରାଜ୍ୟ ସରକାର କର୍ଣ୍ଣପାତ ନ କରନ୍ତି, ସେ ରାଜ୍ୟବାସୀ ଯଦି ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ସହ କାୟମନୋବାକ୍ୟରେ ସମ୍ପୃକ୍ତ ନ ହୁଅନ୍ତି , ତେବେ ସମୟ ଆସିବ, ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଅସ୍ତିତ୍ଵ ହରାଇଥିବ, ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଭବିଷ୍ୟ ପିଢ଼ି କହୁଥିବ, ଆମର ଏକ ଭାଷା ଥିଲା ଯାହା ନାମ ଓଡ଼ିଆ । ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ପରିଚୟ ହଜିଯାଇଥିବ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟ ପିଢ଼ି ପାଖରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପିଢ଼ିର ଯେଉଁ ପରିଚୟ ଥିବ, ତାହା ଥିବ ମାତୃହନ୍ତାର ପରିଚୟ; କାରଣ, ମା ଓ ମାତୃଭାଷା ଉଭୟେ ସମାନ । ଏହି ଭବିତବ୍ୟ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ କବଳରୁ ବର୍ତ୍ତମାନର ଓଡ଼ିଆ ସମାଜ ନିଜକୁ ରକ୍ଷାକରୁ ବୋଲି ପ୍ରାଣର ଅବେଗରେ କହିଥିଲେ ଶ୍ରୀମାନ୍ ଶତପଥୀ, ଯେ କି ତାଙ୍କ ପରି ଅଧ୍ୟୟନରତ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଏକାଠି କରି ବଲାଙ୍ଗୀରରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସ୍ଵାର୍ଥରେ ଗଢ଼ିଛନ୍ତି ଏକ ଅନୁପମ ସଂଗଠନ “ମହାନ ଆମ ମାତୃଭାଷା ସଙ୍ଘ” ।

ସେ କହିଛନ୍ତି ଆବଶ୍ୟକତା ନଥିଲେ ଆଦର କମିଯାଇଥାଏ, ଯାହା ଆମ ଭାଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦେଖାଯାଉଛି | ତେଣୁ ଯେହେତୁ ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ଆଜି ମାତୃଭାଷାର ଆବଶ୍ୟକତାନାହିଁ, ଜଣେ ପଢିବ କାହିଁକି ? ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ପ୍ରତି ଆଦର ଅଭାବରୁ ଆଜି ଓଡ଼ିଆ ମାଧ୍ୟମ ବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକର ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟ ଅନ୍ଧାର | ଇଂରାଜୀମାଧ୍ୟମ ବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକର ଚାହିଦା ସହ “ସ୍ପୋକେନ ଇଂଲିଶ” ପ୍ରତି ଅହେତୁକ ପ୍ରେମ ଦେଖାଯାଉଛି, ଯଦ୍ଦ୍ଵାରା ଘରେ ପିତାମାତାମାନେ ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହ ଇଂରାଜୀରେ କଥା ହେଉଛନ୍ତି | ଅର୍ଥାତ, ମୂଳରୁ ଆମେ ଆମ ଭାଷାର ବିନାଶ କରୁଛେ |

“ସାହିତ୍ୟ ବଞ୍ଚିଥିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାଷା ମରିବନି”ବୋଲି ଯେଉଁମାନେ ଯୁକ୍ତି କରନ୍ତି ସେମାନେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ପ୍ରକୃତ ଆବଶ୍ୟକତା ସମ୍ପର୍କରେ ଉଦାସୀନ । ସାହିତ୍ୟ ଅନେକ ଲେଖାଯାଉଛି ସତ୍ୟ, କିନ୍ତୁ ଲୋକାଭିମୁଖୀ ସାହିତ୍ୟର ଘୋର ଅଭାବ ଦେଖାଦେଉଛି । ଆମ ଲୋକଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିପାରୁନି ଆଧୁନିକ ସାହିତ୍ୟ; ଫଳରେ ଲୋକେ ସାହିତ୍ୟଠାରୁ ମୁହଁ ଫେରାଇ ନେଉଛନ୍ତି । ସାହିତ୍ୟ ହୋଇଗଲାଣି ପାଠକମାରଣ ସାହିତ୍ୟ । ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ଏହି ବାସ୍ତବତା ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ ଓ ଯଶମନସ୍କ ନ ହୋଇ ଭାଷାମନସ୍କ ହୁଅନ୍ତୁ ବୋଲି କହି , ସେ କହିଛନ୍ତି, ଲୋକ ବ୍ୟବହାର ଓ ଶାସନର ଭାଷା ନହେଲେ, ଭାଷା ମରିଯାଏ।

ଭାଷା ଜନନୀ ପାଇଁ ଆମ ଆଗାମୀ ପିଢ଼ିର ହୃଦୟର ଉତ୍କଣ୍ଠା ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ଏହି ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ଭାଷଣ ବର୍ତ୍ତମାନର ସମଗ୍ର ଓଡ଼ିଆ ଜାତି  ଅନୁଧ୍ୟାନ କରନ୍ତୁ ।

ସେଥିପାଇଁ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ଫେସବୁକ ମଞ୍ଚରେ ଥିବା ‘ଭାଷା ମା ପାଇଁ ପଦେ’ ପୃଷ୍ଠାରୁ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ଏହି ବାସ୍ତବ ଚିତ୍ର ପ୍ରଦାୟକ ଅଭିଭାଷଣକୁ ସେହି ପୃଷ୍ଠାର ପରିସୀମା ବାହାରେ ଥିବା ସବୁ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଅବଗତି ପାଇଁ ଏଠାରେ ସ୍ଥାନିତ କରାହୋଇଛି ।  

ବିଷୟ ଥିଲା “ଆଗାମୀ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ମାତୃଭାଷା । ସିଧା ପ୍ରସାରଣରେ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ ଓଡ଼ିଶାର ଅନ୍ୟତମ ଯୁବ ପ୍ରତିଭା ରଞ୍ଜନ କୁମାର ସାହୁ, ଚାର୍ଟଡ ଆକାଉଣ୍ଟାଣ୍ଟ  ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଶାର ପରିଚାଳନା ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ ନହେଲେ ଅପଚିକିତ୍ସାରେ ଲୋକେ ମରୁଥିବେ: ଡଃ ଦେବାଶିଷ ଜ୍ୟେଷ୍ଠୀ

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ରୋଗୀ ସହ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ସମ୍ପର୍କ ସନ୍ତାନ ସହ ମାଆର ସମ୍ପର୍କ ପରି ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ତେଣୁ ଚିକିତ୍ସା ପରାମର୍ଶରେ ମାତୃଭାଷାର ପ୍ରୟୋଗ ଯେଉଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ ନ ହୋଇଛି, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପଚିକିତ୍ସାରେ ଲୋକେ ମରୁଥିବେ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ସୁବିଦିତ ଚିକିତ୍ସକ ଡଃ। ଦେବାଶିଷ ଜ୍ୟେଷ୍ଠୀ ।

କରୋନା ପାଇଁ କାୟିକତଃ ସ୍ଥଗିତ ଥିବା କଳା ପତାକା ଅଭିଯାନର ବୌଦ୍ଧିକ ସଂସ୍କରଣରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ ମାତୃଭାଷା ଶୀର୍ଷକ ଅଭିଭାଷଣ ରଖି ଏହି ମହାନ୍ ମାନବବାଦୀ ଭାଷାପ୍ରାଣ ଚିକିତ୍ସକ ସୁଚାଇଛନ୍ତି ଯେ, ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାରେ ବାସ କରୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ବିତରୁ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଭାଷା ଇଂରାଜୀ ନୁହେଁ, ସେମାନଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ ଭାଷାରେ ଦିଆଯାଉଥିବା ଚିକିତ୍ସା ପରାମର୍ଶ କିପରି କାମ କରୁଛି ତାହା ଜାଣିବାକୁ ୨୦୦୬ ମସିହାରେ ଏକ ସର୍ବେକ୍ଷଣ ହୋଇଥିଲା । ତାହିରୁ ଦେଖାଗଲା, ଇଂରାଜୀରେ ଲେଖା ହୋଇଥିବା ନିଦାନ ପତ୍ର ଠିକ୍ ଭାବେ ବୁଝି ନପାରି ଔଷଧ ବ୍ୟବହାରରେ ବିଭ୍ରାଟ ହେତୁ ସେ ବର୍ଷ ଅନ୍ୟୁନ୍ୟ ୭୦୦୦ ରୋଗୀ ଅକାଳରେ ମାରିଯାଇଥିଲେ ।

ଆମ ଓଡ଼ିଶାରେ ଏ ଅବସ୍ଥା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉତ୍କଟ । ଇଂରାଜୀ ଭାଷାରେ ଲେଖା ହେଉଥିବା ନିଦାନପତ୍ରରେ ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଅକ୍ଷର , ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରାମର୍ଶ ରୋଗୀ ପାଇଁ ଦୁର୍ବୋଧ୍ୟ । ତେଣୁ ଅନେକ ରୋଗୀ ହୁଏତ ଚିକିତ୍ସାଧୀନ ଅବସ୍ଥାରେ ମରିଯାଉଛନ୍ତି ବା କୁହା ହୋଇଥିବା ଔଷଧକୁ ଠିକ୍ ଭାବେ ନେଇ ନ ଜାଣି ଗୁରୁତର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଭୋଗୁଛନ୍ତି ।

ସେ କହିଲେ, ମାତୃଭାଷାରେ ଚିକିତ୍ସା ପ୍ରଦାନ ପାଇଁ ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କ ଆଚରଣ ସଂହିତାରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଥିବା ବେଳେ, ଔଷଧ ଚିଠା ରୋଗୀ ନ ଜାଣିଥିବା ଇଂରାଜୀ ଭାଷାରେ ଦିଆ ଯିବା ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ଉପରେ ଚିକିତ୍ସକୀୟ ବିପତ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ସହ ସମାନ । ଆମ ଓଡ଼ିଶାର ଡାକ୍ତରମାନେ ତ ଏଇ ମାଟିରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଛନ୍ତି, ଏଇ ମାଟିରେ ବଢିଛନ୍ତି, ପଢିଛନ୍ତି । ସେମାନେ କେଉଁ ବିଦେଶରୁ ଆସିଛନ୍ତି ଯେ, ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ନିଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ସେମାନେ ଅଯୋଗ୍ୟ? ଔଷଧର ବୈଜ୍ଞାନିକ ନାମ କୌଣସି ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଭାଷାରେ ଥାଇପାରେ , ଯାହାକୁ ଡାକ୍ତରୀ ବିଦ୍ୟା ପଢିଲାବେଳେ ସେମାନେ ଜାଣିଥାଇପାରନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଓଡ଼ିଆ ରୋଗୀଟିଏ କିପରି ତାକୁ ବ୍ୟବହାର କରିବ , କେଉଁ ପଥି ନେବ, ତାହା ଓଡ଼ିଆରେ ଲେଖିବାରେ ଅସୁବିଧା କଣ? ଆଚରଣ ସଂହିତା ଯେତେବେଳେ ମାତୃଭାଷାରେ ଏସବୁ ପ୍ରଦାନ କରାଯିବା ଦରକାର ବୋଲି କହିଛି , ଏହା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ‘ଆମ ଭାଷା ପାଇଁ ପଦେ’ ପୃଷ୍ଠାରୁ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ଡଃ ଜ୍ୟେଷ୍ଠୀଙ୍କ ଅଭିଭାଷଣ ଏହି ପୃଷ୍ଠାରେ ନଥିବା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସହଜଲଭ୍ୟ ଏହି ୱେବ ପୋର୍ଟାଲର ୟୁ ଟ୍ୟୁବ ମଞ୍ଚରେ ସ୍ଥାନିତ ହୋଇଛି :

ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ଭାଷାମନସ୍କ ହୁଅନ୍ତୁ : ଅଧ୍ୟାପକ ଅଶୋକ ମହାରଣା

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ସୋମବାସରୀୟ ବୌଦ୍ଧିକ ସଂସ୍କରଣରେ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନର ଭର୍ଚ୍ୟୁଆଲ ମଞ୍ଚ – ଫେସବୁକ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଭାଷା ମା ପାଇଁ ପଦେ – ପୃଷ୍ଠାରୁ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ଅଭିଭାଷଣରେ ଅଧ୍ୟାପକ ଅଶୋକ ମହାରଣା ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟିକମାନଙ୍କୁ ଭାଷାମନସ୍କ ହେବାକୁ ନଭେମ୍ବର ୨ରେ ଆହ୍ଵାନ ଦେଇଛନ୍ତି । ସେ ପଚାରିଛନ୍ତି – ଭାଷା ବଞ୍ଚିଲେ ସାହିତ୍ୟ ବଞ୍ଚିବ କି ସାହିତ୍ୟ ବଞ୍ଚିଲେ ଭାଷା ବଞ୍ଚିବ?

ସାହିତ୍ୟିକ ଭାବେ ଯଦି କାହାର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ ତେବେ ତାହା ଭାଷାକୁ ନେଇ । ଏ କଥା ଭୁଲିଗଲେ ଚଳିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ଭାଷାମନସ୍କ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି ।

ସେ ପୁନଶ୍ଚ କହିଛନ୍ତି, ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ଛାତିରେ ଆଜି ଇଂରାଜୀ ଦଣ୍ଡାୟମାନ । ଓଡ଼ିଆ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଉଜୁଡ଼ି ଯାଉଛି, ସରକାର ଗଢୁଛନ୍ତି ଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ୟାଳୟ । ଇଂରାଜୀ ଭାଷାର ବିଜ୍ଞ ପ୍ରଫେସର ଡଃ ବି ॰ଏନ॰ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ପରି ବ୍ୟକ୍ତି କହୁଛନ୍ତି ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଉ ମାତୃଭାଷାରେ, ଅଥଚ ସରକାର ପ୍ରଥମରୁ ଇଂରାଜୀଶିକ୍ଷା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଉଛନ୍ତି । ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ପୁରସ୍କାର ଗୋଟେଇବାକୁ ସରକାରଙ୍କ ସାଥିରେ । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ବଞ୍ଚିବ କେମିତି? ସତେଯେମିତି ଆମ ସରକାର ଆମକୁ କହୁଛନ୍ତି – ଓଡ଼ିଆ ଆମ କାମର ଭାଷା ନୁହେଁ । ଇଂରାଜୀ ରାଜୁତିରେ ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ବଙ୍ଗାଳୀ କାନ୍ତିଲାଲ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟ କହିଥିଲେ, ଓଡ଼ିଆ ଗୋଟେ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଭାଷା ନୁହେଁ । ଏହିପରି ବହୁ ବହୁ କାନ୍ତିଲାଲ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ୟ ଏବେ ଆମ ଓଡ଼ିଶାରେ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇଛନ୍ତି ।

କାନ୍ତିଲାଳଙ୍କ ଭ୍ରାନ୍ତ ଦାବିକୁ ବ୍ୟର୍ଥ କରିଥିଲେ ସେତେବେଳର ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ମାତୃଭାଷାମନସ୍କ ସାହିତ୍ୟର ପ୍ଲାବନ ଖେଳାଇ । ଏବେ ଆମ ସାହିତ୍ୟିକମାନେ ଭାଷାମନସ୍କ ହୁଅନ୍ତୁ ଓ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଅପାଂକ୍ତେୟ ହୋଇପଡ଼ିଥିବା ଆମ ମାତୃଭାଷାକୁ ସରକାରୀ ଅବହେଳା କବଳରେ ମରିଯିବାରୁ ବଞ୍ଚାନ୍ତୁ ବୋଲି ସେ ନିବେଦନ କରିଛନ୍ତି ।

ଆଇନ ଅଛି । ଆଇନକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାରରେ କୁଣ୍ଠା କାହିଁକି? ବୋଲି ପଚାରିଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର ଏହି ଛାତ୍ରାବତ୍ସଳ ଅଧ୍ୟାପକ ।

ଫେସବୁକରେ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ତାଙ୍କ ଅଭିଭାଷଣ ୟୁଟ୍ୟୁବ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଏଠାରେ – 

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସ୍ଵାର୍ଥଜନିତ : ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ନାୟକ


ସୂତ୍ର: ଭାଷା ଅଧିକାର ଅଭିଯାନ

ଓଡ଼ିଆରେ ଓଡ଼ିଶାର ପରିଚାଳନା ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ କରିବାକୁ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ ମନ୍ତ୍ରୀସ୍ତରୀୟ କମିଟିର ସଦସ୍ୟ ଭାବେ ୨୦୧୫ରେ ଦେଇଥିବା ନିୟମାବଳୀକୁ ବିଧିଭୁକ୍ତ କରାଗଲେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆରେ କାମ କରିବାକୁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ନଥିବା ହେତୁ ଦଣ୍ଡବିଧାନ ଏଡ଼ାଇବା ସମ୍ଭବ ହେବନାହିଁ । ଏହା ତାଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଦେଶରେ ବସା ବାନ୍ଧିଥିବା ଭୟ । ତେଣୁ ବିଧାନସଭାକୁ ଅତି ଚତୁର ଭାବେ ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରି ଓ ଅନ୍ଧକାରରେ ରଖି ଭୁଲ ସଂଶୋଧନ ଦ୍ଵାରା ଆଇନଟିକୁ ଅକର୍ମଣ୍ୟ କରିଦେବାକୁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ । ମାତ୍ର ଶ୍ରୀ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ ଅକାଟ୍ୟ ଯୁକ୍ତି ବଳରେ ଏହି ସଂଶୋଧନର ଅବୈଧତା ସାବ୍ୟସ୍ତ କଲା ପରେ, ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥ ସୁରକ୍ଷା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିବା ପାଇଁ ସେ ତହିଁରେ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟି କରାଇଛନ୍ତି ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ବିଶିଷ୍ଟ ସାମ୍ବାଦିକ ଶ୍ରୀ ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ନାୟକ ।

ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଯଥାର୍ଥ ଦାବି ମାନିନେଇ ୧୯୦୩ରେ ଇଂରେଜୀ ଶାସକବର୍ଗ ସମ୍ବଲପୁରରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା କରାଇଥିଲେ । ଅଥଚ, ଗତ ୨୦ ବର୍ଷ ଧରି ଓଡ଼ିଶାରେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇରହିଥିବା ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଯେପରି ଓଡ଼ିଶାର କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ନହୁଏ ସେଥିପାଇଁ ଷଡଯନ୍ତ୍ର କରୁଛନ୍ତି ଓ ଭେଦିଆ ଲଗାଇ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭଙ୍ଗିବା ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି । ୨୦୧୬ରୁ ସୁଭାଷ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ନେତୃତ୍ବରେ ଚାଲିଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ବ୍ୟର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ତଞ୍ଚକତାପୂର୍ବକ ଭାଷା ଆଇନରେ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଅବୈଧ ଦଫା ଖଞ୍ଜି ଶେଷରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଭେଦିଆ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଦେଖି ଏ ରାଜ୍ୟକୁ ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବା ତ୍ୟାଗପୂତ ଓଡ଼ିଆ ପୂର୍ବଜମାନେ ଲଜ୍ଜା ଅନୁଭବ କରୁଥିବେ ବୋଲି ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୋଭର ସହ କହିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ।

ସେ କହିଛନ୍ତି, ଭାଷା ଆଇନର ନିର୍ଭୁଲ ସଂଶୋଧନ ହୋଇଛି ବୋଲି କହି ଯେଉଁ ସରକାରୀ ଭେଦିଆମାନେ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନକୁ ଛୁରି ମାରିଛନ୍ତି ସେମାନେ ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ପ୍ରତି ବିଶ୍ବାସଘାତକତା କରିଛନ୍ତି । ଅଥଚ ଓଡ଼ିଶାର ଗଣମାଧ୍ୟମ ସରକାରଙ୍କ ଏପରି ବୋଲକରା ସାଜିଛି ଯେ, ଭାଷା ଆଇନର କେଉଁ ସଂଶୋଧନ କିପରି ନିର୍ଭୁଲ ତାହା ଏହି ଭେଦିଆମାନଙ୍କୁ ବା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପଚାରୁନାହିଁ ।

ଶ୍ରୀ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଲିଖିତ ‘ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟିରେ ଗଣମାଧ୍ୟମ’ ପୁସ୍ତକର ଅବତାରଣା କରି ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଥିଲେ, ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଗଣମାଧ୍ୟମ ଆଜି ତାର ଚରିତ୍ର ହଜାଇଛି । ଭାଷା ଆଇନରେ ଭର୍ତ୍ତିକରାହୋଇଥିବା ଧାରା ୩-କ ଓ ଧାରା ୪-କ ଦ୍ଵାରା ଆଇନଟିକୁ ପଙ୍ଗୁ କରାଯାଇଛି ବୋଲି ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ କହୁଥିବା ବେଳେ ବର୍ତ୍ତମାନର ଗଣମାଧ୍ୟମ କାହିଁକି ନୀରବ? ଏହି ବଳିଷ୍ଠ ପ୍ରଶ୍ନ ତୋଳି, ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଛନ୍ତି, ଗଣମାଧ୍ୟମର ମାଲିକମାନେ ରାଜନୀତିରେ ସମ୍ପୃକ୍ତ । ପଦପଦବୀ ଲୋଭ ଓ ଅର୍ଥଲୋଭ ହେତୁ ସେମାନେ ଲୋକସ୍ଵାର୍ଥକୁ ପାଶୋରି ଦେଇଛନ୍ତି ; ସରକାରୀ ବୋଲକରା ପାଲଟିଛନ୍ତି । ସରକାର ଯାହା କହୁଛନ୍ତି ତାହା ଛାପିବାକୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପରିଚାଳିତ କରାହେଉଛି । ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ କିପରି ପ୍ରଶଂସା ପାଇବେ ତାହା ଛାପିବା ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରାଥମିକ ହୋଇପଡ଼ିଛି । ତେଣୁ କରୋନା ମହାମାରୀ ହେତୁ ସ୍ଥଗିତ ଥିବା କଳାପତାକା ଅଭିଯାନର ଏହି ସାପ୍ତାହିକ ବୌଦ୍ଧିକ ଆଲୋଚନା ସମ୍ପର୍କରେ କୌଣସି ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଧାଡ଼ିଏ ବି ସଂବାଦ ନାହିଁ ବୋଲି ଦର୍ଶାଇ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଏହି ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ସ୍ଵାର୍ଥ ବିରୋଧୀ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ।

ଭାଷା ଆଂଦୋଳନର ବୌଦ୍ଧିକ ମଞ୍ଚ – ଭାଷା ମା ପାଇଁ ପଦେ – ପୃଷ୍ଠାରୁ ଫେସବୁକ ସହାୟତାରେ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ତାଙ୍କ ପ୍ରାମାଣିକ ଅଭିଭାଷଣରେ ଗତ ସୋମବାର ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଛନ୍ତି, ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ଚାଲିଥିବା ଆନ୍ଦୋଳନ କାଳରେ ମଧୁବାବୁ ଓ ପଣ୍ଡିତ ଗୋପବନ୍ଧୁଙ୍କ ଭିତରେ ଯେଉଁ ବିଭେଦ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥିଲା ତାହା ଥିଲା ବୈଚାରିକ ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣତଃ ଭାଷକୈନ୍ଦ୍ରିକ ।

ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟତା ସ୍ରୋତରେ ନିମଜ୍ଜିତ ହେବା ପାଇଁ ଗୋପବନ୍ଧୁ ଏତେ ବ୍ୟାକୁଳ ଥିଲେ ଯେ, ସାରା ଭାରତରେ ଗୋଟିଏ ଭାଷା ଓ ଗୋଟିଏ ଲିପି ପ୍ରବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ “ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ମୁଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ” ବୋଲି ସେ ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ । ମଧୁବାବୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ରାଜଭାଷା କରିବା ପାଇଁ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରାନ୍ତରେ ଛିନ୍ନ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିବା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଏକାଠି କରି ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟିପାଇଁ ଲାଗିଥିଲେ । ଏବଂ ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟତାର ସ୍ରୋତରେ ନିମଜ୍ଜିତ ହୋଇ ନୁହଁ , ବରଂ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା-ଜାତୀୟତାର ଭିତ୍ତି ଉପରେ ହିଁ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲା ଓଡ଼ିଶା । ଅଥଚ ଏହି ଓଡ଼ିଶାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପଣ୍ଡ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଶାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ! ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଛନ୍ତି, ବିଲାତି ଶାସନ କାଳରେ ୧୮୬୯ ମସିହାରେ ଯେତେବେଳେ ଜନ ବିମ୍ସ ବାଲେଶ୍ଵରର ଜିଲ୍ଲାପାଳ ଭାବେ ଯୋଗ ଦେଲେ, ସେତେବେଳେ ଆମ ଭାଷାକୁ ନେଇ ଆମ ପରିଚୟ ହିଁ ନଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଆମ ଲୋକଙ୍କ ଭାଷା ଥିଲା ଓଡ଼ିଆ । ଲୋକଙ୍କ ଶାସନକର୍ତ୍ତା ଭାବେ ଲୋକଙ୍କ ଭାଷା ଶିଖିବା ପାଇଁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ଓ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଶିଖିଗଲେ । “ମୁଁ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଶିଖିଗଲି” ବୋଲି ବିମ୍ସ ଯାହା ଲେଖିଛନ୍ତି ତାହା ଉଦ୍ଧାର କରି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଛନ୍ତି – ସେ ଇଂରେକ ହୋଇ ବି କାହିଁକି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଅତି ଶୀଘ୍ର ଶିଖିଲେ? ତାର କାରଣ, ପ୍ରଶାସକକୁ ଶାସିତର ଭାଷା ଜାଣିବାକୁ ଓ କହିବାକୁ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ତ ୧୮୭୭ରେ ମହାରାଣୀ ଭିକ୍ଟୋରିଆ ଶାସନଭାର ନେଇଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା କଟକରେ ସମବେତ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ ସାଙ୍ଗକୁ ଓଡ଼ିଆରେ କୁହା ହୋଇଥିଲା । ଅଥଚ ୨୦୦୦ରୁ ୨୦୨୦ ହେଲାଣି – ଏ ଦୀର୍ଘ କାଳରେ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆରେ କଥା ନ କହି ଇଂରାଜୀରେ ଶାସନ ଚଳାଇଛନ୍ତି ! ଏବଂ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଏହି ସର୍ବନିମ୍ନ ଅଧିକାର ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ୨୦୧୬ରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟିକରି ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ !

ଏହାକୁ ଆମର ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ବୋଲି ସ୍ଵୀକାର କରି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ଓଡ଼ିଶାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଆହ୍ଵାନ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି, ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଚେତାଇଦେବାକୁ ହେବ ଯେ, ସେ ଯଦି ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ଚକ୍ରାନ୍ତରୁ ନିବୃତ୍ତ ନହେବେ, ଆମେ ତାଙ୍କ ସରକାରକୁ ମାରିଦେବୁ । ଫେସବୁକରେ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ତାଙ୍କ ପ୍ରାମାଣିକ ଅଭିଭାଷଣ ୟୁ ଟ୍ୟୁବ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଏଠାରେ ଉପଲଭ୍ୟ :

ଭାଷା ମାଆ ପାଇଁ କବିତାଟିଏ //କରୁଣାକର ମଲିକ

[ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ଆମ ରାଜ୍ୟ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଯେଉଁ ଚକ୍ରାନ୍ତ ଚଳାଇଛନ୍ତି ତା କବଳରେ ପଡ଼ି ଆମ ଜାତିର ପରିଚୟ ଏବେ ବିପଦାପନ୍ନ । ତାକୁ ବିପଦମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ଯେଉଁ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ଚଳାଇଛୁ, ତାହା ପ୍ରତ୍ୟାହୃତ ହୋଇସାରିଛି ବୋଲି ଏକଦା ଆନ୍ଦୋଳନ ପ୍ରତିଷ୍ଠତାଙ୍କ ଦୁଇ ସହଯୋଗୀଙ୍କଠାରୁ କଳା ଟଙ୍କା ଦେଇ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଲେଖେଇନେଇଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ରାଜ୍ୟର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ସେହି ରାଜ୍ୟର ମାତୃଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ଏପରି କୁତ୍ସିତ ଚକ୍ରାନ୍ତ କରିବା ସାରା ବିଶ୍ଵରେ ବିରଳ । ବିଶ୍ଵରେ ବିରଳ ମଧ୍ୟ ଆମ ଆନ୍ଦୋଳନ ପରି ଏକ ଆନ୍ଦୋଳନ, ଯାହା ନିଜର ମାତୃଭାଷାକୁ ସରକାରୀ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର କବଳରୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ନୀରବରେ ନିଜର ଦାବି ନିବେଦନ କରିପାରେ । ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ଏତେ ନୀତିନିଷ୍ଠ ଯେ, କରୋନା ପରିଚାଳନାରେ ସରକାରଙ୍କୁ ଚାପମୁକ୍ତ  ରଖିବା ପାଇଁ ଏହା ପ୍ରତ୍ୟହ ଚଳାଇଥିବା କଳାପତାକା ଅଭିଯାନକୁ କାୟିକତଃ ସ୍ଥଗିତ ରଖିଛି ; କିନ୍ତୁ ଅବ୍ୟାହତ ରଖିଛି ବୌଦ୍ଧିକ ସ୍ତରରେ । ପ୍ରତିଦିନ ଆନ୍ଦୋଳନର ଦାବି ଅଦ୍ୟତନ କରାଯିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରତି ରବିବାର ସନ୍ଧ୍ୟା ୭ରୁ ଚାଳୁଛି ନଭମଞ୍ଚ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହାର  ସାରସ୍ଵତ ସାଙ୍ଗଠନିକ ଅଧିବେଶନ ; ଏବଂ ପ୍ରତି ସୋମବାର ପୂର୍ବାହ୍ନ ୧୦ରେ ଫେସବୁକରେ ଥିବା  ‘ଭାଷା ମାଆ ପାଇଁ ପଦେ’ ପୃଷ୍ଠାରୁ ଜଣେ ବିଜ୍ଞ ଓଡ଼ିଆ ଆନ୍ଦୋଳନର ଦାବି ଯଥାର୍ଥ ଓ ତାହାକୁ ସରକାର ମାନିନିଅନ୍ତୁ ବୋଲି ସାରଗର୍ଭକ ପରାମର୍ଶ ଦେଉଛନ୍ତି ସରକାରଙ୍କୁ । ବିଶ୍ଵର ଆନ୍ଦୋଳନ ଇତିହାସରେ ଏହା ଯେତିକି ବିରଳ, ସେତିକି ଅଭିନବ । ଏହି କ୍ରମରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ରବିବାସରୀୟ ଅଧିବେଶନରେ ଯେଉଁ ସମସ୍ତ ଭାଷାମନସ୍କ  କବିତା ଉପସ୍ଥାପିତ ହେବ, ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଏହି ମଞ୍ଚରେ ଆମେ ‘ଭାଷା ମାଆ ପାଇଁ କବିତାଟିଏ ‘ ପୃଷ୍ଠାରେ ସ୍ଥାନିତ କରିବୁ । (ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ )]

                                                                                                  ମାତୃଭାଷା 

ଏଥୁ ଅନନ୍ତରେ ଶୁଣ ମୋର ସୁଧୀ ଜନ
ମାତୃଭାଷା କଥା ଏବେ କରୁଛି ବଖାଣ ।
                               ଯା ମାଟି,ପାଣି,ପବନେ ଏ ଶରୀର ଗଢା
                              ସେହି ଏକା ମାଟି ମାଆ ବୁଝିଥା ବାପୁଡା।
ତାହାରି ସେବା କରିବୁ ଗାଇବୁ ତା ଗୁଣ
ସେହି ଭାଷା ତୋ ପାଇଁ ଅଟଇ ମହାନ।
                              ମାଆ ଶିଖାଇବା ଭାଷା ତୋର ମାତୃଭାଷା
                             ସେ ଭାଷା ବିଦ୍ରୁପ କଲେ ହେବୁ ଲୋକହସା।
ଓଡିଶା ମାଟିରେ ଜନ୍ମ ଓଡିଆ ତୋ ଭାଷା
ଭାଷା ର ବିକାଶ ହେଲେ ହେବୁ ତୁ ରେ ଯଶା।
                            ନିଜ ଭାଷା ଛାଡି ତୁ ଯେ ହେଉ ବାଟ ବଣା
                            ଜ୍ଞାନ ଗାରିମା ଦେଖାଉ ଏ କି ବିଚାରଣା ।
ମାଉସୀ ଗୁଣ ଗାଉଛୁ ମାଆ ହୁଏ ପର
କିବା ଜ୍ଞାନ ଅଛି ତୋର ହେଉ ହରବର।
                            ମାଆ, ବାବା ଡାକରେ ଯେ କେତେ ଆତ୍ମୀୟତା
                            ଡାଡି,ମମି ଡାକି ଖାଲି କରୁଛୁ ଦୂରତା ।
ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାରେ କହୁ ବିଦେଶୀ ଭାଷାକୁ
ମାଆର ଭାଷା କି ଭଲ ନ ଲାଗେ ମନକୁ ।
                           ନମସ୍କାର ଭୁଲି ଏବେ ହାଏ,ବାଏ,ହ୍ଯାଣ୍ଡସେକ୍
                          ନମ୍ରତା ଭକ୍ତି ଭାବନା ଯାଏ କରି ହତବାକ୍ ।
କୁନା,କୁନି, ମୁନା,ମୁନି ଡାକ କେଣେ ଗଲା
କି ନାମ ରଖିଲେ ବାପା ଆଈ ନ ବୁଝିଲା ।
                           ଆରେ ବାବୁ ବାପଧନ କେତେ ସୁମଧୁର
                           ଆଜ୍ଞା, ସାର୍ ,ଅମୁକ ବାବୁ ଲାଗେ କି ନିଜର ?
ବିଦେଶୀ ଭାଷା କହି ତୁ ଭାବୁଅଛୁ ଜ୍ଞାନୀ
କହିଲେ କହୁଛୁ ପୁଣି ଭୁଲି ତୁ ଗଲୁଣି ।
                           ଇଂରାଜୀ ପଢୁଆ ବାବୁ ଓଡିଶାରେ ଘର
                           ଓଡିଆ ଭାଷାରେ କହି ନ ପାରନ୍ତି ସତ୍ବର ।
ଖଣ୍ଡି ଇଂରାଜୀ କହନ୍ତି ପ୍ରତି ପଦେ ପଦେ
ଜ୍ଞାନୀ ପାଠୁଆ ବୋଲାନ୍ତି ସାହିତ୍ୟ ଜଗତେ ।
                           ପ୍ରବାସୀ ଓଡିଆ ଭାଇ ବିଦେଶରେ ଛନ୍ତି
                           ଓଡିଆ ଭାଷା ଶୁଣି ମୁହଁ ବୁଲାଅନ୍ତି ।
ପରିଚୟ ଦେବାପାଇଁ ମନେ ନ କରନ୍ତି
ଯଦି ଚିହ୍ନା ହୋଇଗଲ ,ଇଂରାଜୀ କହନ୍ତି ।
                            ପାଟିରେ ପଶୁନି ଆଉ ସେ ଓଡିଆ ଶବ୍ଦ
                            ବେଶୀ ଦିନ ଛାଡିଲିଣି ଓଡିଶା ଭୁବନ।
ତଥାପି କେତେକ ଭାଇ ଛନ୍ତି ବିଦେଶରେ
ଭାଷା ପାଇଁ ହୃଦ କାନ୍ଦେ କହନ୍ତି ବ୍ଯାକୁଳେ ।
                           ଏବେ କହୁଅଛି ବାବୁ ଶୁଣ ମୋର କଥା
                            ଭୁଲ ନାହିଁ କେବେ ଆମ ଭାଷାର ମମତା ।
କରୁଅଛି ନିବେଦନ ଓଡିଶା ବାସୀଙ୍କୁ
ଭାଷାର ଟେକ ରଖିବା ଜିତିବା ଜଗତକୁ ।
                            ଧନ୍ୟ ମୋ ଓଡିଶା ମାଟି ଧନ୍ଯ ମୋର ମାଆ
                            ତାର ଭାଷା ସୁରକ୍ଷା ହେବ ଦେଖିବ ଦୁନିଆ ।

ତାର୍ଲାକୋଟା, ମାଲକାନଗିରି