‘I’m fighting for Odia people & pride’ – Subhas Chandra Pattanayak to The Telegraph

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ 

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ୫୦୦ ଦିନ ଅତିକ୍ରମ କଲାପରେ ଭାରତର ଜାତୀୟ ଖବରକାଗଜ The Telegraph ଏକ ସାକ୍ଷାତ୍କାରରେ ମୋର ମତ ନେଇଥିଲେ , ଯେଉଁଥିରେ ବୈଷ୍ଣବ ଚରଣ ପରିଡା ଓ ଡଃ ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଭୂମିକା ଓଡ଼ିଆରେ ଓଡ଼ିଶା ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ପ୍ରତିକୂଳ ଥିବା ମୁଁ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଥିଲି । 

ଏହି ସାକ୍ଷାତ୍କାର ୨.୯.୨୦୧୭ରେ ପ୍ରକାଶିତ ହେବା ପରେ ନବୀନବାବୁ ଜାଣିଯାଇଥିଲେ ଯେ, ତାଙ୍କ ସେହି ଭେଦିଆମାନେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭଣ୍ଡୁର କରିବାରେ ସଫଳ ହେବେ ନାହିଁ । ତା ପରେ ଆମ ଭାଷା ଆଇନକୁ ଅକର୍ମଣ୍ୟ କରିଦେବା ପାଇଁ ସେ ଚକ୍ରାନ୍ତ ଚଳାଇଲେ । ତଦନୁଯାୟୀ ୨୬.୧୨.୨୦୧୭ ତାରିଖରେ କାର୍ଯ୍ୟନିୟମାବଳୀର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଉଲଂଘନ କରି ପୁରୀ ଠାରେ ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳ ବୈଠକର ନାଟକ କରା ହୋଇଥିଲା ଓ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବୈଧ ଶୈଳୀରେ ୨୦ଟି ଭାଷା ବିଷୟକ ପ୍ରସ୍ତାବ ଗ୍ରହଣ କରି ଓଡ଼ିଆ ଜାତିକୁ ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରିବାକୁ ଅପଚେଷ୍ଟା ହୋଇଥିଲା । 

ସେହି ଅପଚେଷ୍ଟା ଉପରୁ ମୁଁ ପର୍ଦ୍ଦା ଅପସାରଣ କଲା ପରେ ମୋର ଦୁଇ ହାତ ତୁଲ୍ୟ ସହକର୍ମୀଙ୍କୁ କିପରି ସୁପାରି ଦେଇ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ଉଦ୍ୟମ କରିଥିଲେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ତାହା ମୋ ପୁସ୍ତକ ‘ଦାନାର ତୋବଡ଼ା’ରେ ସପ୍ରମାଣ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇଛି । ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ଚାଲିଛି ; ଓଡ଼ିଶାର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ନାୟୁକେନ୍ଦ୍ରରେ ଚାଲିଛି କଳାପତାକା ଅଭିଯାନ । କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ମୋତେ କେତେକ ପ୍ରଶ୍ନର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡୁଛି , ଯେଉଁ ପ୍ରଶ୍ନ ଏହି ସାକ୍ଷାତ୍କାର ସମୟରେ ମୋତେ ଶ୍ରଦ୍ଧେୟ ସାମ୍ବାଦିକ ଶ୍ରୀ ମହାନ୍ତି ପଚାରିଥିଲେ ଓ ଯାହାର ନୀତିନିଷ୍ଠ ଉତ୍ତର ମୁଁ ଦେଇଥିଲି । 

ସୁତରାଂ ଏହି ଆଲୋକବର୍ଷୀ ସାକ୍ଷାତ୍କାରଟି ମୁଁ ଓଡ଼ିଶାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଆକ୍ଷରିକ ରଖୁଛି  । 

‘I’m fighting for Odia people & pride’

Subhashish Mohanty | Published 02.09.17, 12:00 AM

The movement to enforce Odia language in official work has crossed 500 days. Every day you organise demonstrations near Raj Bhavan pressing for the fulfilment of your demands. How do you manage to organise such protests and mobilise people for the cause on a regular basis?

I am not fighting alone for the cause. It’s for the people as well as for the Odia pride. People come on their own to register their names for these protests in which they carry black flags and march from the Assembly to Madhu Babu Square near Raj Bhavan to lodge their protest against the government’s apathetic attitude to the cause of Odia. Every day at 5pm, you will find people marching on the streets even if the weather conditions are adverse. Sometimes, police block our route to let the convoy of the chief minister and other VIPs pass. But we don’t mind. It’s a tapasya for us.

What is Bhasha Andolan demanding right now?

You must understand the sanctity of the movement. As a part of a greater strategy, the British had split the state into various parts. They took away the southern areas and merged it with Andhra Pradesh, some parts with Bengal, many parts with Bihar and Madhya Pradesh. In all these places, we turned into a linguistic minority. Later, the British ran the administrative work using English and Hindi. But sensing that Odisha was facing a major threat, one Dinabandhu Patnaik of Ghumsur called a meeting of the people residing along the Rushikulya river. They were of the view that if no action was taken to run the administration in our mother tongue, Odia would be destroyed and it would ultimately die an untimely death. Later, Madhu babu (barrister Madhusudan Das) and others set up Utkal Sammilani, which spearheaded the movement for the creation of a separate Odisha province on linguistic basis and the state was born on April 1, 1936. After Independence, freedom fighter Laxminarayan Mishra of Sambalpur, who had been to jail several times, moved a resolution in the Assembly on April 1, 1948, to declare Odia as the official language of the state. But he withdrew it because of pressure from several Odia stalwarts. In 1954, the state government, led by the first chief minister Nabakrushna Choudhury, got the bill passed (Odisha Official Language Act 1954) in the Assembly. There was a grace period of three years to implement the act. But, successive governments headed by Harekrushna Mahatab and Biju Patnaik did not implement it. I am currently exposing how Biju babu sabotaged the bid to implement the Odia language in official work through an amendment to the act in 1963.

But what is your demand?

The Odisha government, in response to our demand, has amended the act through an ordinance on May 21, 2016, so that rules can be framed for doing official work in Odia. But it has turned out to be a gimmick. We want a penalty provisions to punish those not following the law. If any government official failed to implement it, he should be heavily penalised. We have suggested a fine of Rs 10,000 for the first mistake, which may be compounded in the case of repeat offence. What is most interesting is that government accepted our demand and issued a notification. However, this notification has several loopholes that would make enforcement of penal provisions almost impossible.

You need a mindset to implement the Odia language. But do you think penal provisions will be a solution to the problem?

Most of the lower and middle-level government employees are Odias. Only a few IAS, IPS, IFS and IRS officers are non-Odias. They learn Odia before entering the regular service. It’s the officials who deal with the common people. The common people can better express their grievances in their mother tongue. We have to force officials to accept Odia but this can be achieved only through punishment. Once strict penal provision is implemented, the situation will change overnight. But in the case of people who don’t know Odia, officials can communicate with them in English. The officials must know that they are getting their salary from the tax payers’ money. We have suggested that a quasi-judicial body be set up to monitor all these things.

Former Rajya Sabha member Baishnab Parida has also launched a movement for Odia. Why don’t you two join hands?

Parida has never been in this agitation. In fact, the government used him to divert the attention of the public. One advocate Gajanan Mishra, who demanded that court work should be done in Odia language, had got two favourable orders from the high court, which said that the lower court work could be done in the Odia language. Once this was implemented, no one could stop the official work in Odia language. At this point, the Naveen Patnaik government roped in Baishnab Parida, who was earlier a communist, to divert the attention of the public on this issue. He was given a Rajya Sabha ticket. He was denied a ticket this time and he has started raising the issue that we have already raised.

But why can you not join hands with eminent linguist Debi Prasanna Pattanayak, who had worked hard for Odia language to get it the classical status?

Even though the chief minister framed wrong rules for the implementation of Odia, Pattanayak glorified the same by claiming that 84 per cent of Odias were happy with Naveen’s action. This is wrong. I can tolerate everything but not someone usurping our culture and history. He was included as a member of the committee set up by the Bhasa Pratisthana, to prepare a draft to be submitted before the Centre for giving Odia a classical status. But we were shocked to find that that the same draft was submitted by former Parliamentarian Ramachandra Khuntia before the Centre. We want to know which of the two drafts is original. Was it a case of same documents being used for making both the drafts? This is unethical.

What should be our medium of education?

It should be Odia. The students can learn and express themselves best in their mother tongue.

We are demanding implementation of Odia in official works, but we are sending our children to English medium schools. Even those in the frontline of the agitation have their children either studying in English medium schools or having passed out of them. Isn’t this hypocrisy?

We are not saying the English language should be completely banished from the state. Those who want to go abroad, they can learn English. About sending kids to English medium schools, I can say that as the government has failed to improve the standard of education in the government-run Odia medium schools, the parents have been forced to send their children to English medium schools. If the state government improves the conditions of the schools and teaching standards, there will be no problem in sending kids to Odia medium schools.

But our boys and girls cannot compete at the global level without being educated in English…

This is a wrong conception. Those who remain in the state government have to learn Odia. Those who settle abroad should learn English.

What would you have been had you not been in journalism?

I would have worked for the spread of Communism.

ଓଡ଼ିଆଭାଷାକୁ ନବୀନଙ୍କ ମରଣଆଘାତ -୨

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ

ଏହି ପୁସ୍ତକର ପାଠ୍ୟ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଅବଗତି ପାଇଁ କ୍ରମାଗତ ଭାବେ ପରିବେଷଣ କରାଯିବ । ଆମ ରାଜ୍ୟଭାଷା ଭୟଙ୍କର ବିପଦରେ ।

କ୍ରମାନୁବୃତ୍ତି

ଓଡ଼ିଆ ଲୋକେ ନଜାଣିଥିବା ଭାଷାରେ ସେମାନଙ୍କ ଜମିଜମାର ରେକର୍ଡ ବି ତିଆରିହେଲା । ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ସ୍ୱରୂପ ନିମ୍ନ ୩ ଗୋଟି ଦଲିଲ ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ ।

ତେଲୁଗୁ ଅକ୍ଷରରେ ମୁଦ୍ରିତ ହୋଇଥିବା ‘କ’ ଚିହ୍ନିତ ଫର୍ମରେ ହାତରେ ଲେଖା ହୋଇଛି ଗଂଜାମ ଜିଲ୍ଲା ନିବାସୀ ଜଣେ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ନାମ ଓ ଠିକଣା । ଏହା କି ଫର୍ମ , କଣ ଏଥିରେ ଲେଖା ହୋଇଛି କିଏ ଜାଣେ ? ଏଇଟିକି ମୁଁ ବ୍ରହ୍ମପୁର ସହରର ଗାନ୍ଧିନଗର ୯ମ ସାହି ବାସିନ୍ଦା ଓଡ଼ିଆଭାଷାପ୍ରାଣ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଭଗବାନ ସାହୁଙ୍କଠାରୁ ସଂଗ୍ରହ କରିଛି । ଏହା ୧୯୦୫ ମସିହାର ଏକ ଦସ୍ତାବିଜ । ଏଇଟି ତେଲୁଗୁ ଭାଷାରେ ମୁଦ୍ରିତ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ‘ଖ’ ଚିହ୍ନିତ ଦଲିଲଟି ୧୮୯୭ର ଓ ସମ୍ପୂର୍ଣ ଓଡ଼ିଆରେ ମୁଦ୍ରିତ । ‘ଗ’ ଚିହ୍ନିତ ଦଲିଲଟି ୧୮୯୮ର । ଏଠାରେ ଓଡ଼ିଆ ଲେଖା ତଳେ ତେଲୁଗୁ ଭାଷାରେ ଲେଖା ଅଛି । ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଲା , ୧୮୯୭ରେ ଗଞ୍ଜାମ ଜିଲ୍ଲାର ଦପ୍ତରମାନଙ୍କର ଭାଷା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତଃ ନିରୋଳା ଓଡ଼ିଆ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ୧୮୯୮କୁ ଓଡ଼ିଆ ସାଙ୍ଗକୁ ତେଲୁଗୁ ଚଳାଇ ୧୯୦୫ ବେଳକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ତେଲୁଗୁରେ ଶାସନ ଚାଲିଥିଲା ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନରେ । ଏହା ଫଳରେ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକମାନେ ଏପରି ତଳିତଳାନ୍ତ ହୋଇଗଲେ ଯେ ଗଞ୍ଜାମର ‘ଶିଷ୍ଟକରଣ’ମାନେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଭାଇଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ଆଇନ ଅଦାଲତରେ ହେଉ ବା ଜମିଜମା ବନ୍ଦୋବସ୍ତରେ ହେଉ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ତେଲୁଗୁ ଭାଷା ଆୟତ୍ତ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲେ । (କ୍ରମଶଃ)

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ପିପିଲିରେ ବିଜେପିର ବିଜୟ ଚାହେଁ । କାହିଁକି?

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ 

ପିପିଲିରେ ଆଗାମୀ ଉପନିର୍ବାଚନରେ ଭାଷାପ୍ରାଣ ଓଡ଼ିଆମାନେ ନବୀନ ବାବୁଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥୀ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏପରି ମତ ଦିଅନ୍ତୁ ଯାହା ବ୍ୟର୍ଥ ହେବନାହିଁ ।  ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ଏହି ଡାକରା ଦେଇଛି । ଏହା ଉପରଠାଉରିଆ ନୁହେଁ , ସୁଚିନ୍ତିତ । ସେଠାରେ ବିଜେପି ଭିନ୍ନ ଅନ୍ୟ ସବୁ ଦଳ ଦୁର୍ବଳ । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ କାହାକୁ ବି ଭୋଟ ଦେଲେ, ତାହା ନବୀନ ବାବୁଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥୀ ସପକ୍ଷରେ ଯିବ । ତଦ୍ଦ୍ଵାରା ଆମ ଭାଷା ସ୍ଵାର୍ଥ ଅଧିକ ବ୍ୟାହତ ହେବ । 

ଏଥିରେ ଚମକି, ତୃତୀୟ ମହଲା ଆଉ କିଛି ନୂଆ ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଶତପଥି ବନାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । ତାଙ୍କୁ ସୁପାରି ଦେଇ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭଙ୍ଗାଇବା କାମରେ ଲଗାଇଥିଲେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ , ଯାହା ମୁଁ ପ୍ରମାଣ କରିଛି ।  ତେଣୁ ଏହି ନବ୍ୟ ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଶତପଥିମାନେ ଆମ ଆନ୍ଦୋଳନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲହଡି ଭାଙ୍ଗିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ମଞ୍ଚରେ ।  ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଶତପଥିଙ୍କ ପରି ହାଣ୍ଟୁରିବା  ଓ ଅଶ୍ଳୀଳ ଶୈଳୀରେ ଶୋଧାବକା କରିବାରେ ବି  ଏମାନେ ପାରଙ୍ଗମ । ଏହି ନବ୍ୟ ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଶତପଥିମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଏପରି କେତେକ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ ଆମ ପୂର୍ବପୁରୁଷେ କହିଯାଇଥିବା କଥା – ବାଞ୍ଝମାନଙ୍କ ପ୍ରସବ ବେଦନା ଅଧିକ ! 

ବର୍ତ୍ତମାନର  ବାସ୍ତବତା 

ବାସ୍ତବ କଥା ହେଲା, ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଆମ ଜାତିର ଭାଷା ଅଧିକାର ଖର୍ବ କରିବା ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶା କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ଆଇନର ଅପସଂଶୋଧନ କରିଛନ୍ତି, ଏହା କରିବା ପାଇଁ ବିଧାନସଭାରେ ଜାଲିଆତି ପ୍ରୟୋଗ କରିଛନ୍ତି । ଏହି ପ୍ରମାଦ ଅପସାରଣ ପାଇଁ ଆମେ ଆନ୍ଦୋଳନ କରୁଛୁ ଆମ ନିଜସ୍ଵ ରଣକୌଶଳ ପ୍ରୟୋଗ କରି । ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ, ଏହା କେବଳ ବିଧାନସଭାରେ ହିଁ ହେବ । ଆଇନ ପ୍ରଣଯନ, ସଂଶୋଧନ, ଅପସଂଶୋଧନ, ଅପସଂଶୋଧନର ବିଲୋପନ – ଏ ସମସ୍ତ କାମ କେବଳ ବିଧାନସଭାରେ ହିଁ ହେବ । ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଅନୁଗତ ତାଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯାଇ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ସ୍ଵାର୍ଥ ସୁରକ୍ଷା ସକାଶେ ସାହସ ବି କରିବନାହିଁ  । 

ସୁତରାଂ, ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯିଏ ବି ରାଜନୈତିକ ଦୃଢ଼ତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରିବ, ସେ ହିଁ ବିଧାନସଭା ନିର୍ବାଚନରେ ଜୟଲାଭ କରିବା ଦରକାର ।

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ସମର୍ଥନ କରିବ । କାରଣ, ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ପାଇଁ ଆମ ଭାଷାର ରାଜନୈତିକ ଶକ୍ତିବୃଦ୍ଧି ଆବଶ୍ୟକ, ଭାଷାଦ୍ରୋହୀଙ୍କ ଶକ୍ତିବୃଦ୍ଧି ନୁହେଁ ।

ଏହି କାରଣ ହେତୁ ପିପିଲିରେ ନବୀନ ବାବୁଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ନୀତିଗତ ଭାବେ ବିଜେପି ପ୍ରାର୍ଥୀଙ୍କ ବିଜଯ କାମନା କରେ ।  

ଜନଜାତିର ବିକାଶ ପାଇଁ ଓଡ଼ିଆରେ ଓଡ଼ିଶା ଶାସନ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ : ପ୍ରଫେସର ବିଭୁତିଭୂଷଣ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ

ଓଡ଼ିଶାରେ ୬୨ପ୍ରକାର ଜନଜାତି । ସେହିମାନଙ୍କ ଭାଷାର ସମିଶ୍ରିତ ବିକଶିତ ରୂପ ହେଉଛି ଓଡ଼ିଶାର ସମୃଦ୍ଧ ରାଜ୍ୟ ଭାଷା – ଓଡ଼ିଆ । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ପ୍ରାଚୀନତା ସପକ୍ଷରେ ଜନ୍ ବିମ୍ସଙ୍କ ମତ , ଏହାକୁ ବୈଦିକ ସଂସ୍କୃତର ସମକାଳୀନ ଓ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ସଂସ୍କୃତ ଅପେକ୍ଷା ପ୍ରାଚୀନତର ବୋଲି ଭାରତର ଭାଷା ସର୍ବେକ୍ଷଣରେ ସାର୍ ଜର୍ଜ ଗ୍ରୀୟରସନଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ ଏହି ସତ୍ୟ ଉପରେ ଆଧାରିତ । ସୁତରାଂ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଶାର ଜନଜାତି ବର୍ଗ ନିଜ ନିଜ ଜନ୍ମଭାଷାର ସନ୍ଦର୍ଶନ କରନ୍ତି । ସେହେତୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଶାର ପରିଚାଳନା ହେଲେ ହିଁ ଏହି ୬୨ ଜନଜାତି ରାଜ୍ୟ ପରିଚାଳନାରେ ନିଜ ନିଜ ସକ୍ରିୟ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିପାରିବେ।

ଏହା କହିଛନ୍ତି ଜନଜାତିର ଭାଷା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଗବେଷଣା ହେତୁ ପ୍ରସିଦ୍ଧି ଅର୍ଜନ କରିଥିବା ପ୍ରଫେସର ବିଭୁତିଭୂଷଣ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଜାନୁଆରୀ ୩ ତାରିଖରେ, ଓଡ଼ିଆରେ ଓଡ଼ିଶା ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଚାଲିଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର କଳାପତାକା ଅଭିଯାନରେ ବୌଦ୍ଧିକ ଅଭିମତ ରଖି ।

ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସ୍ଵାର୍ଥଜନିତ : ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ନାୟକ


ସୂତ୍ର: ଭାଷା ଅଧିକାର ଅଭିଯାନ

ଓଡ଼ିଆରେ ଓଡ଼ିଶାର ପରିଚାଳନା ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ କରିବାକୁ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନର ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ ମନ୍ତ୍ରୀସ୍ତରୀୟ କମିଟିର ସଦସ୍ୟ ଭାବେ ୨୦୧୫ରେ ଦେଇଥିବା ନିୟମାବଳୀକୁ ବିଧିଭୁକ୍ତ କରାଗଲେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆରେ କାମ କରିବାକୁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ନଥିବା ହେତୁ ଦଣ୍ଡବିଧାନ ଏଡ଼ାଇବା ସମ୍ଭବ ହେବନାହିଁ । ଏହା ତାଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଦେଶରେ ବସା ବାନ୍ଧିଥିବା ଭୟ । ତେଣୁ ବିଧାନସଭାକୁ ଅତି ଚତୁର ଭାବେ ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରି ଓ ଅନ୍ଧକାରରେ ରଖି ଭୁଲ ସଂଶୋଧନ ଦ୍ଵାରା ଆଇନଟିକୁ ଅକର୍ମଣ୍ୟ କରିଦେବାକୁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ । ମାତ୍ର ଶ୍ରୀ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ ଅକାଟ୍ୟ ଯୁକ୍ତି ବଳରେ ଏହି ସଂଶୋଧନର ଅବୈଧତା ସାବ୍ୟସ୍ତ କଲା ପରେ, ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥ ସୁରକ୍ଷା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିବା ପାଇଁ ସେ ତହିଁରେ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟି କରାଇଛନ୍ତି ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ବିଶିଷ୍ଟ ସାମ୍ବାଦିକ ଶ୍ରୀ ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ନାୟକ ।

ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଯଥାର୍ଥ ଦାବି ମାନିନେଇ ୧୯୦୩ରେ ଇଂରେଜୀ ଶାସକବର୍ଗ ସମ୍ବଲପୁରରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା କରାଇଥିଲେ । ଅଥଚ, ଗତ ୨୦ ବର୍ଷ ଧରି ଓଡ଼ିଶାରେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇରହିଥିବା ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଯେପରି ଓଡ଼ିଶାର କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଭାଷା ନହୁଏ ସେଥିପାଇଁ ଷଡଯନ୍ତ୍ର କରୁଛନ୍ତି ଓ ଭେଦିଆ ଲଗାଇ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଭଙ୍ଗିବା ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି । ୨୦୧୬ରୁ ସୁଭାଷ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ନେତୃତ୍ବରେ ଚାଲିଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ବ୍ୟର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ତଞ୍ଚକତାପୂର୍ବକ ଭାଷା ଆଇନରେ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଅବୈଧ ଦଫା ଖଞ୍ଜି ଶେଷରେ ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଭେଦିଆ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଦେଖି ଏ ରାଜ୍ୟକୁ ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବା ତ୍ୟାଗପୂତ ଓଡ଼ିଆ ପୂର୍ବଜମାନେ ଲଜ୍ଜା ଅନୁଭବ କରୁଥିବେ ବୋଲି ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୋଭର ସହ କହିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ।

ସେ କହିଛନ୍ତି, ଭାଷା ଆଇନର ନିର୍ଭୁଲ ସଂଶୋଧନ ହୋଇଛି ବୋଲି କହି ଯେଉଁ ସରକାରୀ ଭେଦିଆମାନେ କଳାପତାକା ଅଭିଯାନକୁ ଛୁରି ମାରିଛନ୍ତି ସେମାନେ ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ପ୍ରତି ବିଶ୍ବାସଘାତକତା କରିଛନ୍ତି । ଅଥଚ ଓଡ଼ିଶାର ଗଣମାଧ୍ୟମ ସରକାରଙ୍କ ଏପରି ବୋଲକରା ସାଜିଛି ଯେ, ଭାଷା ଆଇନର କେଉଁ ସଂଶୋଧନ କିପରି ନିର୍ଭୁଲ ତାହା ଏହି ଭେଦିଆମାନଙ୍କୁ ବା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପଚାରୁନାହିଁ ।

ଶ୍ରୀ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଲିଖିତ ‘ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟିରେ ଗଣମାଧ୍ୟମ’ ପୁସ୍ତକର ଅବତାରଣା କରି ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଥିଲେ, ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଥିବା ଓଡ଼ିଶାର ଗଣମାଧ୍ୟମ ଆଜି ତାର ଚରିତ୍ର ହଜାଇଛି । ଭାଷା ଆଇନରେ ଭର୍ତ୍ତିକରାହୋଇଥିବା ଧାରା ୩-କ ଓ ଧାରା ୪-କ ଦ୍ଵାରା ଆଇନଟିକୁ ପଙ୍ଗୁ କରାଯାଇଛି ବୋଲି ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନ କହୁଥିବା ବେଳେ ବର୍ତ୍ତମାନର ଗଣମାଧ୍ୟମ କାହିଁକି ନୀରବ? ଏହି ବଳିଷ୍ଠ ପ୍ରଶ୍ନ ତୋଳି, ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଛନ୍ତି, ଗଣମାଧ୍ୟମର ମାଲିକମାନେ ରାଜନୀତିରେ ସମ୍ପୃକ୍ତ । ପଦପଦବୀ ଲୋଭ ଓ ଅର୍ଥଲୋଭ ହେତୁ ସେମାନେ ଲୋକସ୍ଵାର୍ଥକୁ ପାଶୋରି ଦେଇଛନ୍ତି ; ସରକାରୀ ବୋଲକରା ପାଲଟିଛନ୍ତି । ସରକାର ଯାହା କହୁଛନ୍ତି ତାହା ଛାପିବାକୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପରିଚାଳିତ କରାହେଉଛି । ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ କିପରି ପ୍ରଶଂସା ପାଇବେ ତାହା ଛାପିବା ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରାଥମିକ ହୋଇପଡ଼ିଛି । ତେଣୁ କରୋନା ମହାମାରୀ ହେତୁ ସ୍ଥଗିତ ଥିବା କଳାପତାକା ଅଭିଯାନର ଏହି ସାପ୍ତାହିକ ବୌଦ୍ଧିକ ଆଲୋଚନା ସମ୍ପର୍କରେ କୌଣସି ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଧାଡ଼ିଏ ବି ସଂବାଦ ନାହିଁ ବୋଲି ଦର୍ଶାଇ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଏହି ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତା ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ସ୍ଵାର୍ଥ ବିରୋଧୀ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ।

ଭାଷା ଆଂଦୋଳନର ବୌଦ୍ଧିକ ମଞ୍ଚ – ଭାଷା ମା ପାଇଁ ପଦେ – ପୃଷ୍ଠାରୁ ଫେସବୁକ ସହାୟତାରେ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ତାଙ୍କ ପ୍ରାମାଣିକ ଅଭିଭାଷଣରେ ଗତ ସୋମବାର ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଛନ୍ତି, ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ଚାଲିଥିବା ଆନ୍ଦୋଳନ କାଳରେ ମଧୁବାବୁ ଓ ପଣ୍ଡିତ ଗୋପବନ୍ଧୁଙ୍କ ଭିତରେ ଯେଉଁ ବିଭେଦ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥିଲା ତାହା ଥିଲା ବୈଚାରିକ ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣତଃ ଭାଷକୈନ୍ଦ୍ରିକ ।

ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟତା ସ୍ରୋତରେ ନିମଜ୍ଜିତ ହେବା ପାଇଁ ଗୋପବନ୍ଧୁ ଏତେ ବ୍ୟାକୁଳ ଥିଲେ ଯେ, ସାରା ଭାରତରେ ଗୋଟିଏ ଭାଷା ଓ ଗୋଟିଏ ଲିପି ପ୍ରବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ “ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ମୁଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ” ବୋଲି ସେ ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ । ମଧୁବାବୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ରାଜଭାଷା କରିବା ପାଇଁ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରାନ୍ତରେ ଛିନ୍ନ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିବା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଏକାଠି କରି ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ ସୃଷ୍ଟିପାଇଁ ଲାଗିଥିଲେ । ଏବଂ ଭାରତୀୟ ଜାତୀୟତାର ସ୍ରୋତରେ ନିମଜ୍ଜିତ ହୋଇ ନୁହଁ , ବରଂ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା-ଜାତୀୟତାର ଭିତ୍ତି ଉପରେ ହିଁ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲା ଓଡ଼ିଶା । ଅଥଚ ଏହି ଓଡ଼ିଶାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପଣ୍ଡ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଶାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ! ଶ୍ରୀ ନାୟକ କହିଛନ୍ତି, ବିଲାତି ଶାସନ କାଳରେ ୧୮୬୯ ମସିହାରେ ଯେତେବେଳେ ଜନ ବିମ୍ସ ବାଲେଶ୍ଵରର ଜିଲ୍ଲାପାଳ ଭାବେ ଯୋଗ ଦେଲେ, ସେତେବେଳେ ଆମ ଭାଷାକୁ ନେଇ ଆମ ପରିଚୟ ହିଁ ନଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଆମ ଲୋକଙ୍କ ଭାଷା ଥିଲା ଓଡ଼ିଆ । ଲୋକଙ୍କ ଶାସନକର୍ତ୍ତା ଭାବେ ଲୋକଙ୍କ ଭାଷା ଶିଖିବା ପାଇଁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ଓ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଶିଖିଗଲେ । “ମୁଁ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଶିଖିଗଲି” ବୋଲି ବିମ୍ସ ଯାହା ଲେଖିଛନ୍ତି ତାହା ଉଦ୍ଧାର କରି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଛନ୍ତି – ସେ ଇଂରେକ ହୋଇ ବି କାହିଁକି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଅତି ଶୀଘ୍ର ଶିଖିଲେ? ତାର କାରଣ, ପ୍ରଶାସକକୁ ଶାସିତର ଭାଷା ଜାଣିବାକୁ ଓ କହିବାକୁ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ତ ୧୮୭୭ରେ ମହାରାଣୀ ଭିକ୍ଟୋରିଆ ଶାସନଭାର ନେଇଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା କଟକରେ ସମବେତ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ ସାଙ୍ଗକୁ ଓଡ଼ିଆରେ କୁହା ହୋଇଥିଲା । ଅଥଚ ୨୦୦୦ରୁ ୨୦୨୦ ହେଲାଣି – ଏ ଦୀର୍ଘ କାଳରେ ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓଡ଼ିଆରେ କଥା ନ କହି ଇଂରାଜୀରେ ଶାସନ ଚଳାଇଛନ୍ତି ! ଏବଂ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଏହି ସର୍ବନିମ୍ନ ଅଧିକାର ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ୨୦୧୬ରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଭାଷା ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟିକରି ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ !

ଏହାକୁ ଆମର ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ବୋଲି ସ୍ଵୀକାର କରି ଶ୍ରୀ ନାୟକ ଓଡ଼ିଶାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଆହ୍ଵାନ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି, ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଚେତାଇଦେବାକୁ ହେବ ଯେ, ସେ ଯଦି ଆମ ଭାଷାକୁ ମାରିଦେବା ଚକ୍ରାନ୍ତରୁ ନିବୃତ୍ତ ନହେବେ, ଆମେ ତାଙ୍କ ସରକାରକୁ ମାରିଦେବୁ । ଫେସବୁକରେ ସିଧା ପ୍ରସାରିତ ତାଙ୍କ ପ୍ରାମାଣିକ ଅଭିଭାଷଣ ୟୁ ଟ୍ୟୁବ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଏଠାରେ ଉପଲଭ୍ୟ :